Հայաստան-Անտարկտիդա` 13.330կմ. Հայ օդաչուի թռիչքը դեպի սառցե մայրցամաք
15:54 , 20 նոյեմբեր, 2014Newmag.am-ը գրում է.
Եթե տաք հագուտից բացի, ունեք գոնե 20.000 դոլար, մեծ կամք, չեք վախենում ցրտից, արագությունից, բարձրությունից և էքստրեմալ երևույթների սիրահար եք, կարող եք Հայաստանից Անտարկտիդա հասնել 17 ժամում, եթե, իհարկե, օղանավը հավաքի 900 կմ/ժ արագություն: Պինգվինների մոլորակ գնալու համար ճանապարհներից մեկն անցնում է Մոսկվայով: Այնտեղից` Քեյփթաուն (Հարավային Աֆրիկա), ապա ևս մեկ օդանավով պետք է ուղղություն վերցնել դեպի Նովոլազարևսկի, հետո էլ փոքրիկ ինքնաթիռով Ձեզ կհասցնեն Ձեր երկրի կայան: Երբ ինքնաթիռը վայրէջք կատարի Անտարկտիդայի սառցե թռիչքուղու վրա և իջնեք ոչ թե բետոնե, այլ ձյունապատ կայան, ոչ ոք անձնագիր չի պահանջի Ձեզնից, մեր մոլորակի վրա սա միակ մայրցամաքն է և միակ աշխարհամասը, որտեղ կարող եք ապրել, ու ոչ ոք չի հարցնի, թե որտեղ է քո տան վկայագիրը: Միջազգային կոնվենցիաներն Անտարկտիդան հռչակել են մոլորակի այն տարածքը, որը չի պատկանում որևէ երկրի: Այս մեծ սառցակտորի վրա կա մեկը, որը սպասված հյուր է. նրան բոլորը գիտեն. ՌԴ հերոս, օդաչու Ռուբեն Եսայանն է: Նա լավագույններից մեկն է Մոսկվայում ու սա չափազանցություն չէ:
Դռան զանգը տալուց հետո միայն նկատեցի, որ դրա անհրաժշտությունը չկար, դուռը բաց էր: Առաջացա 2 քայլ ու միանգամից չորս-հինգ քայլ հետ գնացի: Ինձ դիմավորողները երկու մեծ շներ էին, հավանաբար ստաֆեր: Ռուբեն Եսայանը տանը չէր, հյուր էր գնացել: Մայրն ու եղբայրը` բժիշկ Սամվել Ամատունին, ներս հրավիրեցին և խորհուրդ տվեցին չվախենալ, իրենց շները դաստիարակված են, համոզեցին ինձ: Մինչև ամենաանհավանական վայրէջքների հեղինակը կգար, մայրը` տիկին էլզան, միանգամից սկսեց հիշել որդու մանկությունը:
- Իմ Ռուբենին էսպես մի նայեք: Փոքր ժամանակ անընդհատ հիվանդանում էր և այսքան սիրուն երեխա չէր: Ամեն օր շորեր էի կարում, հագցնում սիրուն-սիրուն, բայց մեկը որ ասեր` Ձեր տղան սիրուն չէ, ես միանգամից հարձակվում էի` էդ ո՞ւմ տղայի մասին եք ասում: Վա՜յ, շատ վախկոտ էր: Որ մի ճանճ էլ տեսնում էր, միանգամից գալիս էր մոտս ու գոռում «Նանի՜, նանի՜»:
Երբ Ռուբենն ավարտեց դպրոցը, մայրն ուզում էր, որ տղան բժիշկ դառնա: Առաջին տարին թույլ չտվեց դիմել Ավիացիայի դպրոց, բայց հաջորդ տարին արդեն չստացվեց Ռուբեն Եսայանին համոզել:
- Եկավ, ասաց. «Մա՜մ, ես քեզ համար մուշտակ ու ոսկե ժամացույց կգնեմ, միայն թույլ տուր օդաչու դառնամ»…
Խոսքը դեռ չէր ավարտել, դռան զանգը հնչեց: Ռուբենն էր: Ձեռքին` տոպրակներ. հայկական կոնյակ էր: Պետք է լուսադեմին թռչեր Ռուսաստան: Ռուբենին տեսնելուն պես, ռուսախոս մայրը շտապեց նրա մոտ ու շշնջաց. «Նանի, նանի»: Մինչև մայրը կպատրաստեր քաղցր սուրճը, մենք սկսեցինք մեր զրույցը:
Ռուբեն Եսայանը պինգվինների հայրենիքում` Անտարկտիդայում, առաջին վայրէջքը կատարել է 2001-ին: Դրանից առաջ տասը տարի Ռուսաստանից և ոչ մի օդաչու չէր սավառնել այսբերգների երկիր, և ՌԴ Քաղավիացիայի պետական գիտահետազոտական ինստիտուտի գլխավոր տնօրենի տեղակալ Եսայանին առաջարկեցին վերականգնել թռիչքային երթուղին: Նա համաձայնեց: Ռուսաստան-Անտարկտիդա երթուղով առաջին անգամ պետք է անցներ «ԻԼ- 76» հսկան ու վտանգավոր վայրէջք կատարեր սառցե թռիչքուղու վրա: Օդանավում կար ևս 60 մարդ: Փորձառու օդաչուն ասում է, որ միայն «ԻԼ-ի » պես ծանր օդանավն է կարող պայքարել սառույցների դեմ:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ