Ռոլանդ. Մեր ամենամեծ պրոբլեմն այն է, որ մարդիկ աղոթքի ժամանակ չունեն (ՖՈՏՈՇԱՐՔ)

Newmag.am-ը գրում է․

Ռոլանդին գտա «Facebook»-ում: Պարզվեց՝ ակտիվ օգտատեր չէ, շաբաթը մեկ-երկու անգամ facebook-յան անցուդարձին է ծանոթանում, ու վերջ: Ասաց, որ հարցազրույցներ էլ վաղուց չի տալիս, ու սա բացառություն է: Ռոլանդի մասին ամենամեծ բացահայտումը, սակայն, առջևում էր:

- «Reincarnation»-ը մեր իրականության մեջ շա՞տ տարբեր ու շա՞տ տաղանդավոր խումբ է:
– Շատ տարբեր ենք ու շատ վտանգավոր:
– Վտանագավո՞ր: Ինչո՞ւ:
– Չգիտեմ: Վերջերս էդպես են ասում:
– Երևի «Երևանն» իր դերը խաղացել է:
– Չի բացառվում:

Հնդկաստանում մի շատ սիրուն տոն կա, կոչվում է Հոլի. գարնան գալուստն է ազդարարում: Տոնն իսկական գույների հրավառություն է. մարդիկ փողոց են դուրս գալիս ու միմյանց ներկերով ջրում, ինչպես, ասենք, Վարդավառի տոնին: Հոլին հնդկական մի հին լեգենդի հուշ է. հնդիկները հավատում են, որ ժամանակին աստվածներն են իրար ներկել` միմյանց սիրել սովորելու համար:

Հոլին ու Ռոլանդի հնդկական մոտիվները

– Ի՞նչն է Ձեզ համար բնութագրական:

– Իսկական լուսանկարի թողած հետքերն ու երաժշտությունն ավելի ճիշտ կնկարագրեն ինձ, քան, ասենք, ես ինքս ինձ ներկայացնեմ: Հնդկական մոտիվները ներկայացնում են, թե ինչպես եմ մտածում ու ապրում, իսկ դա արդեն ամեն ինչ ասում է երաժշտությամբ ու խոսքով: Նույն հաջողությամբ ինձ մոտ կարելի է տեսնել աֆրիկյան ու տիբեթյան գույներ: Դրանք բոլորն ինձ համար հոգևոր ուսմունքներ են, կյանքիս տարբեր հատվածներում շատ բաներ են սովորեցրել: Ապրում եմ նրանով, որ բոլոր ճանապարհները տանում են դեպի լեռան գագաթը: Լույսը մեկն է մարդկանց համար, իսկ մարդիկ` տարբեր:

Ձգտումը լույսին, ճանապարհ դեպի լեռան գագաթ

– Բուդդի՞զմ, մեդիտա՞ցիա, յո՞գա:

– Ամեն ինչից` մի քիչ: Հոգևոր արժեքներով լցված բոլոր մարդիկ վերջում հասկանում են, որ բոլորիս ճամփան մեկն է. լույսն է գագաթին: Բոլորս կյանքում մի ճանապարհ ենք անցնում և վերջում գալիս մի եզրակացության, որ սերը մեկն է բոլորի համար: Դրան ով ինչպես է հասնում՝ միայն Մեկը գիտի վերևում: Ես ձգտում եմ լույսին այն օրից, երբ սկսեցի մտածել կյանքի մասին, թե որտեղից եմ եկել և ուր եմ գնում: Եվ ամենակարևորը՝ ուր կհասնեմ վերջում:

Ամենահայտնի հոգեբաններն ու համաշխարհային գրականության դեմքերի մեծ մասը պնդում են, որ մարդը սկսում է հոգևորը փնտրել, երբ ցանկանում է ճանաչել սեփական ես-ը: Ըստ նրանց՝ հենց այդ փնտրտուքում են ծնվում կրոնները ու փիլիսոփայության ուղղությունները: Հոգևոր ուսուցիչ ճանաչված Օշոն ասում էր, որ հոգևոր փնտրտուքը սկսվում ու ավարտվում է՝ պատասխաններ փնտրելով ու դրանք այդպես էլ չգտնելով:

– Դուք գտա՞ք հարցերի պատասխանները:

– Բոլոր հարցերի պատասխաններն ինձնից առաջ գտել են արդեն: Ինձ մնում է առաքելությունս կատարել և ապրել ճիշտ ինստրուկցիայով: Ընթացքում շատ հարցեր կգան ու կգնան: Ես գիտեմ` ով եմ, ինչու եմ եկել աշխարհ ու ինչ պիտի անեմ: Սա ինձ ամբողջ կյանքում շատ անելիքների առիթ է տալիս:

Աֆրիկայի ուսումնասիրություններով հայտնի գրող Սերգեյ Կուլիկն իր գրեթե բոլոր տեքստերում պնդում է, որ «Եթովպիան մոլորակի ամենագեղեցիկ, հետաքրքիր ու մինչև այսօր չբացահայտած մշակույթով երկրներից մեկն է: Մարդկության բնօրրանը: Միակ երկիրն աշխարհում, որտեղ մարդիկ 21-րդ դարում նույնքան մոտ են հողին, որքան մ. թ. ա. 21-րդ դարում»:

Ռոլանդի ճանապարհը դեպի Եթովպիա

– Ի՞նչ գործ ունեք Եթովպիայում:

– Արմատներն են տանում Եթովպիա: Եթե նայենք հայերի ու եթովպացիների այբուբենը, արդեն տառերից կհասկանաք, թե ինչն է տանում ինձ Եթովպիա: Հայերի ու եթովպացիների եկեղեցիներն առաքելական են. սա մեծ հոգևոր արժեք է ինձ համար:

Հրաշքի պես բան է, որ աշխարհում մինչև հիմա կա ռաստաֆարիան մշակույթը: Այն առաջացավ 1930-ականներին և մի նպատակ ուներ` սևամորթներին ստրկությունից ազատել ու երկրի վրա արդարություն հաստատել: Հետո փոխվեց ուղղությունը, ու սկսեցին ռաստաֆարիանի մեջ փնտրել հոգևոր արժեքներ ու մշակույթ: Ռաստաֆարիան մշակույթն այսօր հենց այն է, ինչ կա ռեգի երաժշտական ոճի հիմքում: Մի խոսքով, չլիներ ռաստաֆարիանը, 1960-ականներին չէր ծնվի ռեգին: Ռաստաֆարի կարող է լինել ամեն ոք՝ անկախ մաշկի գույնից: Հենց սա է ռաստաֆարիանի ունիկալությունը. այն ծնվել է որպես սևերի շարժում ու ներգրավել նաև սպիտակամորթներին:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ