«Փողային» մասնագիտություններն ու սոցիալական դարվինիզմը

Newmag.am-ը գրում է․

Ահազանգի տարիք
50 տարին բոլորելիս ոչ մի առանձնահատուկ զգացում չկա: Ինձ համար տարիքային շեմեր չկան, կան գիտության չափանշային նշաձողեր. որոշակի խնդիրներ եմ իմ առջև դրել, իմացական որոշակի աստիճանների եմ ձգտում հասնել: 50-ն ահազանգ է. հիշեցում է, որ կյանքն անսահման չէ: Պետք է հասցնել ամբողջացնել բոլոր գործերը:  Աշխատունակությունս չի նվազել, եռանդս չի պակասել:

Սահմանից այն կողմ անդունդ է
Մեր հասարակական-քաղաքական կյանքում, ամեն տեղ ինչ-որ սահման կա. լինի քննադատություն կամ, հակառակը, կեղծավորություն: Մարդը պետք է լինի միջակայքում՝ իմանալով, որ երկու կողմերում անդունդ է: Երկու ծայրահեղություններ են, ո՛չ պետք է իրականությունը շատ սևացնել, ո՛չ էլ, հակառակը, այնքան գունազարդել, որ դեպի կեղծավորություն տանի:

30-ամյակը` զինադադար
Ինձ համար շրջադարձային եղավ պատերազմը: Մինչև այդ այլ աշխարհայացք ունեի, այլ կերպ էի գրում, աշխարընկալումս այլ էր: Պատերազմից հետո ամեն ինչ փոխվեց: Պատերազմի ավարտը համընկավ իմ 30-ամյակի հետ, զինադադարը ռազմաճակատում յուրօրինակ ձևով նշեցինք: Մայիսի 18-ին զինադադարի հաստատումն էր ու իմ 30-ամյակը: Մարդկանց բաժանում եմ երկու խմբի. պատերազմ տեսած և չտեսած՝ անկախ նրանից՝ հարո՞ւստ են, աղքա՞տ, օլիգա՞րխ, ընտանեկան երջանկություն ունե՞ն, թե՞ չունեն:

Լավագույնը
Ով ինչ ուզում է, թող դառնա. չկա լավ կամ վատ մասնագիտություն, կան լավ և վատ մասնագետներ: Ի՞նչ կապ ունի՝ մարդը խողովակագո՞րծ է, գիտնակա՞ն, թե՞ մշակույթի գործիչ. ամեն մեկը պետք է իր գործի մեջ վարպետ լինի: Գրականագետն անգրագետ մի բան գրեց՝սխալ կոնցեպցիա առաջ կքաշի: Ասում են՝ մոդայիկ մասնագիտություններ կան՝ հաշվապահություն, լեզուներ, իրավաբանություն, բայց դա անցողիկ է, դա էլ կանցնի, ու  կմնան չափանշային հասկացությունը, գիտելիքը և մասնագիտական փորձը՝ անկախ նրանից, թե դա որտեղ կարտահայտվի ու կդրսևորվի: Մարդ պետք է բարձրակարգ մասնագետ լինի: Հիմա պարզապես վարակի պես մի բան է տարածվել՝ «փողային» մասնագիտություններ:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ