Նայում եմ ուղիղ
աչքերիդ՝ չկաս.
ուզում եմ բռնել
հայացքդ՝ չկաս.
նայում եմ ձեռքիդ՝
միայն մահակն է՝
կազմ պատրաստ
կանգնած՝
իջնելու գլխիս:
Տապարով տաշված
դեմքիդ կշարժվի՞
գեթ հոնքիդ ծայրը,
երբ տեսնես
մարմնիս
կապտուկները
դու...
չէ, երբևէ: