12:04 , 13 հուլիս, 2014
Պատերազմին պատրաստ լինելը լավ բանա, բայց կանոնավոր բանակում, լավ բանա, եթե խրամատներում ես ու դիմացից թշնամին կրակում ա, լավ բանա, եթե պատերազմ ուզում ես կամ պարտադրում են, բայց դրա մասին ափաշքյարա հայտարարելը, հասարակության հոգու հետ խաղալը ու առհասարակ էտ հոգեվիճակը նորմալ չի, տեղն ու ժամանակը երբ գա գնացողը կգնա, չգնացողն էլ չի գնա..էտ էնքան էլ լավ բան չի, որ աջուձախ ասենք, խոսանք, հպարտանանք...իմ սուբյեկտիվ համեստ կարծիքով, Ցեղսպանվածի խարանն էլ հերիք ա պաժիզնի մի տեսակ ճնշված լինելու համար, նոր պատերազմ մեզ պետք չի, դրա մասին հայտարարել պետք չի, ամեն ինչին տեղ ժամանակ, ձև կա: