Ալբերտ Էյնշտեյնը` կյանքի մասին

Պատանեկության տարիներին ես հայտնաբերեցի, որ ոտքի մեծ մատը վաղ թե ուշ ծակում է գուլպան, ուստի  ես դադարեցի գուլպա հագնել: 

 

Երևակայությունը գիտելիքից կարևոր է, քանի որ գիտելիքները սահմանափակ են, իսկ երևակայությունը սահմաններ չունի և էվոլյուցիայի շարժիչ ուժը հենց երևակայությունն է:  

 

Ամեն ինչ շատ պարզ է. մարդիկ կարծում են, թե ինչ-որ բան հնարավոր չէ, սակայն հայտնվում է խիզախ մեկը, որ համաձայն չէ ընդհանուր կարծիքի հետ:  

 

Արժանապատիվ է այն կյանքը, որն ապրել են հանուն այլ մարդկանց:  

 

Ժամանակի գոյության միակ իմաստն այն է, որ ամեն ինչ չլինի միաժամանակ:  

 

Եթե ես իմանայի, որ երեք ժամից պետք է մահանամ, դա ինձ վրա ոչ մի տպավորություն չէր գործի: Ես կմտածեի այն մասին, թե լավագույնս ինչպես օգտագործեմ այդ երեք ժամը:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ