10:12 , 19 հունիս, 2014
Life.panorama.am-ը գրում է.
Ցավը կգնա, իսկ կինոն կմնա. ուրիշ ասելիք չունեմ:
Բոլորը կարծում են, թե ես շատ բարի մարդ եմ, բայց երբ բժիշկն ասաց, որ տառապում եմ Պարկենսոնի հիվանդությամբ, ես պատրաստ էի սպանել նրան:
Եթե թույլ տաս, որ հիվանդությունը կյանքումդ որևէ բանի վրա ազդի, շուտով այն կգրավի ողջ կյանքդ:
Ես ուրախ եմ, որ այլևս չեմ խմում, քանի որ երբ խմում ես կորցնում ես ուղեղիդ պարզությունը:
Ես չեմ կարող զբաղվել մեկ բանով, ինչ էլ անեմ, զուգահեռաբար մեկ այլ բանով էլ պետք է զբաղվեմ:
Ես չեմ վախենում նայել հայելու մեջ:
Եթե կողքիդ չկա մարդ, ով հուշի սխալներիդ մասին, ուրեմն ամեն ինչ վերջացած է քեզ համար:
Իմ հասակը երբեք խնդրահարույց չի եղել ինձ համար, այ, եթե գեր լինեի, այլ հարց:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ