Գործազուրկների թվաքանակն ավելացնելով՝ չես կարող պայքարել գործազրկության դեմ

Երբ պետական չինովնիկները խոսում են նոր աշխատատեղերի ստեղծման ծրագրերի մասին՝ աչքիս առաջ գալիս է, թե քանի հարյուր մարդ կորցրեց իր աշխատանքը, երբ նախորդ տարի մայրաքաղաքում ներդրվեցին կարմիր գծանշումներով կայանատեղիները: Մի քանի հարյուր ընտանիք կարողանում էր իր հացը վաստակել, լավից-վատից ապրել ու գոյություն պահպանել: Այսօր՝ «կարմիր գծեր օպերացիան» կյանքի կոչելուց հետո, ունե՞ք վիճակագրություն, թե ինչպես են ապրում այդ ընտանիքները: Չունե՛ք, բայց ունենալու դեպքում էլ, համոզված եմ, պատկերը կլիներ խիստ մտահոգիչ: 
Մտահոգիչ է նաև այն օրիանաչափությունը, որին ականատես ենք լինում՝ պետությունը միշտ բարեփոխումներ է իրականացնում, «պրպտուն» միտքը հանգիստ չի թողնում առանց բարեփոխումների առաջ ընթանալ, բայց հետևանքները կանխատեսելի ու ճիշտ հակառակն են լինում՝ կամ աշխատատեղեր են փակվում, կամ հանրությունն է դժգոհ, կամ էլ ամբողջ ժողովուրդն է «միամիտ», որ չի հասկանում կատարվածի արժեքը: