Հայաստանում գորշ գայլի ֆռֆռալուց ավելի վտանգավոր է պարբերական հայ-թուրքական մերձեցումը

Իրականում գորշ գայլի ֆռֆռալը Հայաստանում այդքան էլ արտառոց չի:

Ավելի վտանգավոր է այս պարբերական հայ-թուրքական մերձեցումը, «թուրքը փոխվել է», «թուրքը ուրիշ է», «թուրք եղբայրները(!!!!) պայքարում են ազատության համար» կոչերը:

Վտանգավոր է տարբեր տիպի փառատոններում հայ-թուրքական ֆիլմերի մասնակցությունը, թուրքական արվեստի պրոպագանդան, հայ-թուրքական բարեկամության ակցիաները Թիֆլիսի մոստի վրա, Ոսկե ծիրանի թուրքական պլատֆորմը, Հրանտ Դինքի հիշատակի թոզփչողական ակցիաներին խաբնվելը:

Ինչ զիբիլ ասես, մտնում ա Հայաստան, ու ինչ զիբիլ ասես, գնում ա Թուրքիա՝ բարեկամական սիլիբիլիներ տալու: 

Սրա մասին մտածենք: 

Մի բան չմոռանանք, որ ազերին էլ ենք թուրք ասում, ենթագիտակցության վրա նույնն ա: Ու թուրքի կերպարը սպիտակացնելով՝ ազերի կերպարն ենք մաքրում: 

Ու հանկարծ չխաբնվենք. մի վայրկյան ճար ունենան թուրքերը՝ առանց վարանելու սաղիս կոչնչացնեն:
Զգոն լինենք: