Հայրենակիցներ, վախենում եմ... Չէ՛, վախ բռնողի մոտ մի՛ տարեք, վախս կիսեք. Վազգեն Սարգսյան

Վախը պարպելու ամենալավ միջոցն, ասում են, գոռալն է՝ ուզում եմ գոռալ, աղաղակել իրենց հավաքական, անվախ ականջում։
Հայրենակիցներ, վախենում եմ: Չէ՛, վախ բռնողի մոտ մի տարեք, վախս կիսեք։ Մեր փրկությունը նաև մեր հավաքական վախի մեջ է։ Հավաքական ուժ, գումարած հավաքական վախ, գումարած հավաքական խելք։ Հայի էն վերջին խելքը, որ մեզ հիմա է պետք։ Թե չէ ամեն կողմից պատրաստ սպասում են, նայեք, քրքիջն աչքներում, որ տենչում է պայթել. «Հայի վերջին խելքը իմը լիներ»… Չէ, մեր խելքը մեզ և այսօր, հիմա է պետք։ Խելք-խելքի, եղբայրներ, ուս-ուսի, եղբայրներ, վախենում եմ…