Մարդ ապրելիս թող հույսը չդնի այն բանի վրա, որ իր վատ լինելը կանցնի ու կգնա

Էն որ ասում եք մահացողների մասին կամ լավը կամ ոչինչ, ես ուզում եմ հիշեք, որ Թումանյանը այլ կարծիք ուներ այդ մասին, ու մարդ ապրելուց թող հույսը չդնի այն բանի վրա, որ իր վատ լինելը կանցնի ու կգնա, իսկ իր սերունդներն էլ կլվացվեն իրենց ծնողների վատ արարքներից... Իրականում մահը, ապրած կյանքի շարունակությունն է, բայց ավելի անկեղծ...


Գործն է անմահ, լա՛վ իմացեք,
Որ խոսվում է դարեդար,
Երնե՜կ նըրան, որ իր գործով
Կապրի անվերջ, անդադար։

Չարն էլ է միշտ ապրում անմեռ,
Անե՜ծք նըրա չար գործքին,
Որդիդ լինի, թե հերն ու մեր,
Թե մուրազով սիրած կին։