Tert.am-ը գրում է.

24-ամյա Սայաթը հազվադեպ հանդիպող տեսակ էր, սրտացավ, անկեղծ, բարի, նեղ օրերին հասնող, լավ օրերին սրտանց ուրախացող, նվիրված թե՛ ընկերոջը, թե՛ ընտանիքին, հայրենիքին, ուսմանը, ցանկացած գործին։ Այս մասին Tert.am-ի հետ զրույցում պատմեց Արցախում հակառակորդի դեմ մարտերի ընթացքում զոհված Սայաթ Բարսեղյանի ընկեր Գևորգը:  

«Սայաթը մասնակցել էր Ապրիլյան պատերազմին ու ուխտ էր արել, որ այցելելու է զոհված տղաների ընտանիքներին, ցուցակ էր կազմել, զենքի դետալից փոքր հուշանվերներ պատրաստել, որ թողներ նրանց որպես հիշատակ։ Ու ըստ ցուցակի՝ ոտքով գնացինք մինչև Արցախ։ Փորձում էր մխիթարել ընտանիքներին, նա ամեն մեկի վիշտն իրենն էր համարում»,-պատմում է նա:

Գևորգն ասում է՝ Սայաթը սեպտեմբերի 21-ին բարձրացել էր Արագածի հարավային գագաթ ու փոքր հուշաքար էր տարել՝ ի հիշատակ Ապրիլյանի պատերազմում զոհված տղաների: Սեպտեմբերի 27-ի առավոտյան պատերազմի լուրը նոր էր լսել, երբ զանգել է ընկերոջն ու ասել՝ գնում եմ  կամավորագրվելու: Գևորգն ասում է՝ այս օրը երեկոյան իմացել են, որ Սայաթն արդեն Արցախում է։

Ընկերը պատմեց, որ Սայաթի հետ խոսել է նրա զոհվելուց մի քանի օր առաջ․ «Ասեց, որ հանգիստ լինենք, նա լավ է, լեյտենանտի կոչում են տվել, արդեն դասակի հրամանատար է, խնդրեցի, որ գոնե իջնի հանգստանալու, ասաց՝ չեմ կարող դիրքը թողնել, կգամ, կպատմեմ, շատ բաներից եմ փրկվել, շարունակեք աղոթել, շատ է օգնում։»

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել