Tert.am-ը գրում է․
Թաթուլ Թովմասյանը պատվով երդվեց ու պատվով էլ պահեց երդումը. անձնվիրաբար ծառայեց հայրենիքին: Թաթուլը հայրենիքին նվիրեց իր սերը, անկատար երազանքներն ու...ինքն իրեն: Պատերազմից առաջ Թաթուլը զանգել է հորն ու զգուշացրել՝ պատերազմ է, գնում է կռվելու:
«Այդ օրը զանգեց, ասաց՝ պա՛պ, կռիվ եմ գնում, հրամանատարի հեռախոսից եմ զանգում, էլ չենք կարող խոսել, ասացի՝ զգույշ կլինես, տղաս: Թաթուլս ասաց՝ հիշում եմ, պա՛պ ջան, լավ հիշում եմ, որ ասում էիր՝ կա՛մ վահանով, կա՛մ վահանի վրա: Պատվով կռվեց տղաս, հետ եկավ…բայց վահանի վրա հետ եկավ». – պատմում է Թաթուլ Թովմասյանի հայրը՝ Վարդան Թովմասյանը:
Թեժ մարտերում 18-ամյա Թաթուլը մեկը մյուսի հետևից ոչնչացրել է հակառակորդի տանկերը: Իրեն «տանկ խփող Թաթուլ» էին ասում. միայն վերջին օրը 5 տանկ է խոցել: 6-րդը չի հասցրել: Կյանքի ու մահվան սահմանագծին Թաթուլը վճռական որոշում կայացրեց. զոհասեղանին դրեց իր կյանքը՝ փրկելով ընկերոջը: Թաթուլը զոհվել է սեպտեմբերի 29-ին: Առավոտյան:
Թաթուլի ավագ եղբայրը ծառայել ու հիմա էլ ծառայում է հայրենիքին. Սմբատը ռազմական բժիշկ է: Թաթուլի համար ավագ եղբայրը կամքի ու քաջության սիմվոլ էր: Սմբատն արձակուրդում է եղել, երբ պատերազմի լուրը տնից տուն է հասել: Առանց վարանելու հավաքվել է ու կրկին ճակատ մեկնել:
Թաթուլը սովորում էր Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական համալսարանում: Ընտրել էր Ատոմային էներգետիկայի բաժինը: Բանակից պիտի վերադառնար ու աշխատեր: Մինչև զորակոչվելը հորն էր օգնում՝ գյուղատնտեսական գործերում, բայց հետաքրքրված էր մարքեթինգով: Երազում էր զորացրվելուց հետո գալ տուն ու բակում տեսնել իր նոր մեքենան:
«Բերեց մի գանձանակ դրեց սեղանին ու ասաց՝ պապ ջան, ձեռքիդ մանր գումարը կգցես մեջը, որ գամ, բացենք, ինձ մեքենա առնենք: Ես էլ ընթացքում ինչքան գումար ունենում էի, գցում էի: Արդեն մտածել էինք՝ ինչպես ենք էդ մեքենան բերելու բակում կանգնեցնենք ու անակնկալ անենք Թաթուլին». – պատմում է Թաթուլի հայրը:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
