Այս իրավիճակում, բնականաբար, առաջնային խնդիր է դառնում կատարվածի համար թիվ մեկ պատասխանատուի փնտրտուքը: Ո՞վ է գլխավոր պատասխանատուն՝ ահա գլխավոր հարցը:
Այս հարցի պատասանն ուղղակիորեն կախված է մեկ այլ հարցից ՝ իսկ ո՞վ է նախարարը. Պապիկյան Սուրիկն է, որի անփութության, երևույթներին ու հնարավոր վտանգներին «մատների արանքով» նայելու հետևանքով է, որ տեղի է ունեցել այս ողբերգությունը. առանց նրա ստորագրության ճանճն այնտեղ չի տզզում:
Նիկոլը, իհարկե, շտապել է Սուրիկի վրայից գցել պատասխանատվության բեռը`հիմնական մեղավոր նշանակելով 2-րդ բանակային կորպուսի հրամանատարին, բայց բուն պատասխանատվությունը նախարարինն է՝ հատկապես երբ հաշվի ենք առնում այն, որ ԳՇ պետի կողմից համապատասխան կարգադրություն, ըստ էության, եղել է՝ վառարանների շահագործման համար որպես կպչան ավտոբենզին, նեֆրազ և այլ տեսակի դյուրավառ հեղուկների օգտագորումը խստիվ արգելելող: Փաստորեն՝ ստացվում է, որ Սուրիկի օրոք ունենք մի բանակ, որտեղ ստորադասը թքած ունի վերադասի կարգադրության, հրամանների և այլնի վրա: Ասել կուզի՝ այս ողբերգությունն առավել գլոբալ խնդրի գոյության հետևանք է, որի լուծմամբ պետք է որ զբաղվեր նախարարը, ինչը չի արվել ու չի էլ արվելու:
Պապիկյան Սուրիկից ի՞նչ պաշպանության նախարար, հազիվ էլ էսքան էլի…
Նյութի աղբյուր՝ https://t.me/armeniainfo11/1232
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
