Արդեն 36 օր է՝ փակ է Արցախը Հայաստանին կապող ճանապարհը։ Եթե առաջին օրերին մենք ժամ առ ժամ սպասում էինք եւ հույս ունեինք, որ այն կբացվի․ ոմանք սպասում էին, որ Նոր տարվա օրերին կեղծ բնապահպանները կգնան հետ, կամ՝սառնամանիքն ու ձյունը կստիպեն նրանց հեռանալ, պարզվեց, որ նման հույսեր փայփայել պետք չէ։ Եթե հույսեր էինք կապում միջազգային կառույցների եւ երկրների ճնշումների, հայտարարությունների, սանկցիաների հետ, պարզվեց, դրա հետ էլ պետք չէ հույսեր կապել։ Եթե հույս ունեինք, որ ռուս խաղաղապահները կբացեն ճանապարհը, կամ՝Նիկոլ Փաշինյանն ինչ-որ միջոցներ կձեռնարկի, որպես Արցախի անվտանգության երաշխավոր պետության ղեկավար, պարզվեց, որ սին հույսեր են։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
