Արսենյան Գուգոն ակնհյատորեն իր կյանքի ամենաերջանիկ օրերը չի ապրում. ադաշ որդին հոր քթերից լավ էլ բերում է՝ նրան ևս մեկ անգամ ստիպելով վերագնահատել իր ապրած կյանքն ու ինչ-ինչ հետևություններ անել:
Բայց կատարվածից ակնհայտորեն հետևություններ անելու կարիք ունի ոչ միայն Արսենյանն Գուգոն, այլև հանրությունը: Հարց՝ արդյոք Արսենյան Գուրգենի՝ հոգեբուժարանում հայտնվելը հետևանք է նրա մոտ հայտնաբերված իրական հոգեխանգարմունքի՞, թե՞ պապան վիզ է դրել՝«գժի թուղթ» հանի, որ որդուն քրեական պատասխանատվությունից ազատի:
Գրեթե անկասկած է, որ գործ ունենք հերթական «սվաղի» հետ: Գուգոն մտադրվել է որդուն «սպիտակեցնել»՝այս անգամ դիմելով Ավանեսյան Անոյի օգնությանը: Տղան որոշ ժամանակ կմնա հոգեբուժարանում, իբր կբուժվի, իբր կառողջանա ու ազատ կարձակի՝ստիպված չլինելով մի տևական ժամանակ անցկացնել բերդի սառնամանիքում: Սրանով Գուգոն կլուծի մի քանի խնդիր. Նիկոլին պարզերես կանի, իր անունն ինչ-որ կերպ կմաքրի, որդին էլ չաղ ու բախտավոր կլինի՝ հնարավարություն ստանալով մյուս անգամ ոչ թե կացին հետը ման ալ, այլ՝ ասենք «պուլիմյոտ»:
Ա՛յ այսպես են «սվաղում», ա՛յ այսպես են քրեական գործերը «հարդարում»…
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել