Թե ինչ նպատակ ունի բարեվարքության վրա այսքան կենտրոնանալը, այն, ըստ էության ֆետիշացնելը, դժվար չէ կռահել. Նիկոլը լուծում է դատաիրավական համակարգը իր տակը պահելու հարցը ու ներդնում համապատասխան մեխանիզմներ, որ իր տակից փախչողներ չլինեն: Նկատի ունենալով այն, որ ՔՊ-ի իշխանությունը Հայաստանում հենվում է բացառապես ուժային բլոկի վրա, բնական է, որ դատաիրավական համակարգը նույնպես այս պարագայում չէր կարող փոքրիշատե անկախ մնալ, իսկ դատավորներն էլ՝ անկաշկանդ: Մեխանիզմը պարզ է. ուժայինները իշխանությունների կողմից քաղաքական նկատառումներով որպես անցանկալի անձ դիտարկվող մեկի վրա գործ են կարում, ու որպեսզի ջուրը չընկնի իրավապահների անխոնջ աշխատանքը, դատաիրավական համակարգն էլ գործի իր մասն է անում՝ համապատասխան քաղաքացուն ուղարկելով «հանգստի»՝ բանտի ճաղերի հետևում:
Թե՛ բարեվարքության ու թե՛ հակակոռուպցիոն դատարանների հարցը բացառապես քաղաքական ենթատեքստ ունի ու ոչ մի իրական կապ չունի «ոլորտային բարեփոխում» հասկացության հետ: Ասել կուզի՝ Հայաստանը ևս մեկ կարևոր քայլ է անում դեպի բռնապետություն՝ որպես դրա հիմնական շահառու ունենալով ՔՊ-ական իշխանությանը, բայց ոչ երբեք շարքային քաղաքացուն:
Նյութի աղբյուր՝ https://t.me/armeniainfo11/503
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել