«Գիշերը երազումս Նարեկիս էս նկարը վերցրած՝ պատերազմի դաշտում բռնած ման էի գալիս, ասում էի՝ «տղաներ, այս էրեխուն չե՞ք տեսել, այս զինվորին չե՞ք տեսել»։ Ցավդ տանեմ, Նարեկ ջան, այս ի՞նչ ցավ տվեցիր մեզ, հիմա ամբողջ կյանքում պետք է փնտրեմ Նարեկ, փնտրեմ Նարեկ, փնտրեմ...»,- արցունքներին ազատություն տալով պատմում էր 44-օրյա պատերազմում անմահացած Նարեկ Սահակյանի տատիկը։
Նարեկը զոհվեց հոկտեմբերի 25-ի լույս 26-ի գիշերը, անօդաչուի հարվածից։ 2020 թվականի հոկտեմբերի 30-ին՝ իր 19-ամյակից 6 օր առաջ, նրան մայր հողին հանձնեցին «Եռաբլուր» պաթեոնում...
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/aram1307/posts/pfbid02Ybqk4NzqETYe91qcPr3KprRQBXAtMXrT1JcNYYtraS4U6yLzG9WrVscNgArSR3QDl
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել