Նոյեմբերի 13-ին հակոբյան աննան իր բունկերում տաք ու ապահով նստած արցախցիներին կոչ էր անում չհրկիզել իրենց տները։ Խոստանում էր, որ իրենք կուղղենն իրենց սխալները, և նրանք կվերադառնան իրենց տները։
Նոյեմբերի 13-ից հետո թշնամուն անցան ոչ միայն Քարվաճառի, Լաչինի, Հադրութի ու Շուշիի տները, այլև բազմաթիվ տներ ու հողատարածքներ Սյունիքից ու Գեղարքունիքից...
Պատերազմից անցել ա 4 ամիս, ու փաշինյան-հակոբյան զույգը, ոչ միայն արցախցու մատից մի փուշ չեն հանել, դեռ մի բան էլ պատճառ են դարձել նորանոր արհավիրքների։
Նկարում արցախցին համբուրում է Քարվաճառի իր տան պատերը, որն առանց կրակոցի հանձնվեց թշնամուն նոյեմբերի 25-ին՝ Մոնթեի ծննդյան օրը։ Էն Մոնթեի, ով ազատագրել էր Քարվաճառը....
Տիեզերական մեծ անարդարություն ա, նիկոլ, որ էս տղամարդու փոխարեն դու ու կնիկդ չեք։ Բայց հիշիր, որ քո թիկնապահներն ու ոստիկանական պատնեշները որդեկորույս մայրերի ու հայրենազրկված մարդկանց անեծքներից քեզ չի պաշտպանելու։ Օրերից մի օր դրանք հասնելու են քեզ։
Դու հիմա խոսա ու հոխորտա, ցուցադրական ՊՆ գնա ու միտինգներ արա, բայց հիշիր՝ վաղ թե ուշ արդարությունը վերականգնվելու ա, նիկոլ, ու պատմությունը քեզ ու կնգադ իր աղբանոցն ա նետելու, որովհետև դուք, բացի ավերից ու տառապանքից, ուրիշ ոչ մի բան չեք բերել հայ ազգին։ Պատմությունը չի հիշելու քո հանրահավաքներն ու այցերը գենշտաբ, պատմությունը հիշելու ա, թե ինչ վիժվածք ես եղել դու և ինչ վիժվածք ա եղել կինդ։
Ու վաղ թե ուշ դու Աստծուց, որին երբեք էլ չես հավատացել ու միշտ պայքարել ես նրա դեմ, մահ ես աղերսելու, նիկոլ... բայց մահը քո մոտ չի գալու.
