Hraparak.am-ը գրում է.

ՀՀ նախագահ Արմեն Սարգսյանը, խաղալով երկակի խաղ, գնալով Էդմոն Մարուքյանի ճանապարհով, ՍԴ է ուղարկել ոչ թե ԶՈՒ ԳՇ պետ Օնիկ Գասպարյանին պաշտոնից ազատելու վարչապետի միջնորդության նախագիծը, այլ «Զինվորական ծառայության եւ զինծառայողի կարգավիճակի մասին» 2017թ. նոյեմբերի 15-ի ՀՀ օրենքի՝ Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցը: Խոսքն օրենքի 40-րդ հոդվածի մասին է, որում շարադրված են պայմանագրային զինծառայողին պաշտոնից ազատելու հիմքերը: Հոդվածում թվարկված որեւէ կետի տակ չի մտնում Օնիկ Գասպարյանին ազատելու որոշումը՝ ո՛չ այլ պաշտոնի նշանակվելու, ո՛չ հաստիքների կրճատման, այդ թվում՝ ստորաբաժանման լուծարման պատճառով, ո՛չ ատեստավորման արդյունքներով զբաղեցրած պաշտոնին չհամապատասխանելու կամ կարգապահական տույժի եւ այլն: 

Բայց այս օրենքը 2018-ի հունիսի 11-ին փոփոխության է ենթարկվել, ավելացել է հետեւյալ կետը. «3. Բարձրագույն հրամանատարական կազմի զինվորական պաշտոն զբաղեցնող պայմանագրային զինծառայողին զինվորական պաշտոնից ազատումն իրականացվում է սույն օրենքի 35.1-ին հոդվածով բարձրագույն հրամանատարական կազմի զինվորական պաշտոնի նշանակելու համար սահմանված կարգով: Բարձրագույն հրամանատարական կազմի զինվորական պաշտոնից ազատումը կարող է իրականացվել անկախ այն հանգամանքից՝ առկա են սույն հոդվածի 1-ին մասով սահմանված հիմքեր, թե ոչ»: Ահա, այս նենգ փոփոխության վրա հիմնվելով էլ՝ իշխանությունները որոշել են ազատել Օնիկ Գասպարյանին՝ միջնորդություն ուղարկելով Արմեն Սարգսյանին: Բայց նա, երկու անգամ չստորագրելով հրամանագիրը, փաստացի թույլ տվեց, որ Օնիկ Գասպարյանն օրենքի ուժով ազատվի պաշտոնից: Թեպետ՝ ԳՇ-ից երկար-բարակ իրավական վերլուծությամբ եկել էին եզրահանգման, որ Օնիկ Գասպարյանը դեռ ութ օր ԳՇ պետ է, մինչդեռ այսօր պետք է ազատված լիներ պաշտոնից:

Ընդդիմադիր քաղաքական ուժերն էլ գնացել էին Արմեն Սարգսյանի մոտ՝ համոզելու, որ բուն հրամանագիրն ուղարկի ՍԴ՝ վիճարկման, բայց նա այնքան է ձգել, որ ՍԴ դիմելու ժամկետը սպառվել է: Հիմա, ըստ տարբեր իրավաբանների, նախագահը եւս մեկ հնարավորություն ունի ՍԴ դիմելու՝ վիճարկելու այս անգամ ոչ թե վերոնշյալ օրենքի՝ 2017թ. նոյեմբերի 15-ին ընդունված տարբերակը, այլ արդեն 2018-ին փոփոխության ենթարկվածը: Ասում են՝ սա կարող է դեռ փրկել իրավիճակը, ասել է թե՝ Օնիկ Գասպարյանը դեռեւս կարող է մնալ իր պաշտոնին: Պարզ է, որ նախագահականի իրավաբանները շատ լավ հասկացել են, թե ինչ են անում, եւ օրենքի վիճարկումը հերթական մանիպուլյացիան է՝ Էդմոն Մարուքյանի երրորդ ճանապարհը, որը շատ հարազատ է նաեւ Արմեն Սարգսյանին։

Որոշվել է՝ ձեւականորեն հակադրվել Նիկոլ Փաշինյանին, սակայն այնպես անել, որ Գասպարյանին ազատելու նրա ծրագիրն իրականություն դառնա։ Իրավաբանների համայնքը հիմա վիճաբանում է՝ իրավունք ունի՞, արդյոք, նախագահը նորից դիմելու ՍԴ, հիմա էլ այս՝ օրենքի փոփոխված տարբերակը վիճարկելու հարցով, եւ դա օգուտ կտա՞, թե՞ ոչ: Ամեն դեպքում, այս իրավական թնջուկը լուծելիս շատերը հիշում են Սահմանադրության հեղինակ Հրայր Թովմասյանին ու ՀՀԿ-ական մյուս իրավաբաններին, քանզի կարծում են, որ նրանց երկնած օրենքներն ու Սահմանադրությունն այնքան խրթին են, որ որեւէ հարցով հստակություն չկա, որեւէ դրույթ միանշանակ չի լուծում առաջացած վեճը, տարընթերցումների, տարատեսակ մեկնաբանությունների տեղիք է տալիս, որից օգտվում են առավել ճարպիկները, այս պարագայում՝ Նիկոլ Փաշինյանն ու իր թիմակիցները:

Սահմանադրագետ Գոհար Մելոյանը, սակայն, կարծում է, որ օրենքի հեղինակներն ինչ պետք է՝ նորմալ գրել են, պարզապես գործող իշխանություններն ուզում են օրենքի խախտմամբ ինչ-որ հարցեր լուծել, արդյունքում թնջուկ է առաջանում: Մասնավորապես, ըստ նրա, Սահմանադրությունն ու օրենքները չեն տալիս ԳՇ պետին ազատելու հնարավորություն, քանի որ Սահմանադրության 155-րդ հոդվածի 3-րդ մասը բացառապես ԳՇ պետին նշանակելու լիազորություն է տալիս հանրապետության նախագահին, իսկ ազատելու հիմքեր չկան: Իսկ Սահմանադրությունը գերակա է օրենքների նկատմամբ, մինչդեռ Նիկոլ Փաշինյանը հիմնվել է ընդամենը օրենքի վրա՝ անտեսելով Սահմանադրությունը:

«Եվ այս 2018 թվականի փոփոխությունն էլ վկայում է այն մասին, որ օրենքը նախաձեռնողներն ու ընդունողները գիտակցել են, որ Սահմանադրությունը չի տալիս բարձրաստիճան զինվորական պաշտոնյաներին, մեր դեպքում՝ կոնկրետ Գլխավոր շտաբի պետին ազատելու հիմքեր, դրա համար էլ գնացել են այս փոփոխությանը: Առավել եւս անընդունելի է, որ փորձել են սահմանադրական լուծումները խեղաթյուրել օրենքով, մինչդեռ բացառապես օրենքները պետք է բխեն Սահմանադրությունից եւ ոչ՝ հակառակը»,- ասաց Գոհար Մելոյանը:

Հարցին՝ եթե, ամեն դեպքում, Արմեն Սարգսյանը որոշի դիմել ՍԴ՝ այս անգամ 2018-ին փոփոխված օրենքի հարցով, սա որեւէ բան կփոխի՞, նա ասաց. «Նախ, այս գործի քննությունը կարող է ամիսներ տեւել, երկրորդ, իմ գնահատմամբ, մենք այս պահին գտնվում ենք քաղաքական ճգնաժամի մեջ եւ սահմանադրական լուծումներից վերացարկված ենք: Մենք այս պահին ունենք պատային իրավիճակ, երբ լուծումն այլեւս քաղաքական դաշտում է»: Վերջում նաեւ հիշեցրեց, որ Արմեն Սարգսյանը, ցանկացած պարագայում, Սահմանադրություն է խախտել՝ բուն ազատման հրամանագիրը չստորագրելով կամ ՍԴ չուղարկելով:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել