«Armlur.am-ը զրուցել է Երևանի ավագանու անդամ Իզաբելլա Աբգարյանի հետ: Վերջինս խոսել է նախորդ տարվա բյուջեի թերակատարման և պատերազմի պատճառների մասին:
-Տարին մեկնարկել է, քաղաքային իշխանության առաջնահերթ անելիքները որո՞նք են: 2020 թ. ինչպիսի՞ տարի էր քաղաքային իշխանության համար:
-Իհարկե, 2020-ը սարսափելի տարի էր ոչ միայն քաղաքային իշխանությունների, այլ, առհասարակ, պետության համար: Բնականաբար, որպես քաղաքային իշխանություն, հավելյալ ուժեղ ծավալի աշխատանքներ էին, որոնք սպասելի չէին՝ հատկապես կորոնավարակի հետ կապված, պատերազմի դրության ժամանակ, և առաջնահերթությունների փոփոխություններ տեղի ունեցան, ինչը նաև անդրադարձավ 2021-ի վրա: Աշխատաոճը պետք է փոխել: Չի կարող նույն ձևով շարունակվել:
֊Ընդդիմադիր խմբակցության անդամները նշում են, որ 2020 թվականի բյուջեն թերակատարվել է, Երևանի քաղաքապետարանը ձախողել է աշխատանքները: Նման կարծիք ձևավորելու համար կա՞ն օբյեկտիվ պատճառներ:
֊Որ բյուջեն պետք է թերակատարվի, դա սպասելի էր, և անհնար է անտեսել ոչ միայն պատերազմը, այլ նաև կորոնավարակի հետ կապված իրավիճակը: Միայն Հայաստանում չէ, որ նման իրավիճակ է: Ես հետևում եմ միջազգային լրահոսին, մարդիկ միայն կորոնավարակի պատճառով ունեցել են նման ճգնաժամեր, խնդիրներ, իսկ մենք այդքանի հետ մեկտեղ ունեցանք նաև պատերազմ: Չէր կարող այլ կերպ լինել: Բայց, միևնույն ժամանակ, ես գտնում եմ, որ նաև համակարգային խնդիր կա, որը կապված է պետական գնումների տրամաբանության հետ: Կան խնդիրներ, որոնք ունեին և պետք է ստանային օրենսդրական փոփոխության լուծում, բայց նման փոփոխություն մինչև հիմա տեղի չի ունեցել, և թե՛ վարչական շրջանը, թե՛ քաղաքապետարանը բավարարվում են անընդհատ նշելով՝ ինչ անենք, օրենսդրական բաց է: Կարծում եմ, որ 2 տարին արդեն բավականին երկար ժամանակաշրջան է այդ բացերը լուծելու համար: Այո, կա շատ վատ համակարգ՝ թե՛ աշխատանքների իրականացումը, թե՛ վերահսկումը: Եվ, ըստ այդմ, ստանում ենք թերակատարում, չկատարված կամ վատ կատարված աշխատանք:
֊Դուք վերլուծե՞լ եք 44-օրյա պատերազմի պատճառները, պարտության պատճառները: Հիմա ինչ է պետք:
֊Գիտեք, 44-օրյա պատերազմի պատճառները շատ խորն են: Դա մեկ օրում չի առաջացել, այստեղ գործ ունենք աշխարհաքաղաքական վերադասավորումների հետ, և ինչպես միշտ, երբ մեր տարածաշրջանում տեղի է ունենում խոշոր վերադասավորում, հայը պետք է արյուն թափի և հող կորցնի: Դա պետք է հասկանանք, որ գործ ունենք գերտերությունների շահերի բախման հետ, գերտերությունների նոր ծրագրերի հետ: Արցախյան հարցի չլուծված լինելն այլևս ձեռնտու չէր:
-Իսկ պարտության պատճառները որո՞նք էին:
-Պարտության պատճառները նաև և առաջ անհամաչափ ուժերն էին, որովհետև որևէ մեկը չէր կարող: Ինչքան էլ Հայաստանն ունենար ուժեղ բանակ, առնվազն մարդկային ռեսուրսի առումով մենք չէինք կարողանա պատերազմել ՆԱՏՕ-ի թվով 2-րդ բանակի՝ Թուրքիայի դեմ: Մենք պատերազմել ենք Թուրքիայի դեմ: Մենք կարող էինք պատերազմել Ադրբեջանի դեմ: Ես չգիտեմ միտումնավոր էր, թե անփութության հետևանքով էր, բայց փաստ է, որ բոլոր այն վկայությունները, որ ստանում ենք, դա անկազմակերպ, թափթփված, անփույթ, տարօրինակ պատերազմ էր: Պարզապես չէր կարող ամեն ինչ նման ձև կազմակերպվել: Որպես ՏԻՄ՝ մենք էինք զբաղվում մոբիլիզացիայի հարցերով, և ես տեսնում էի, թե ինչպես էր դա տեղի ունենում:
֊Այժմ ներքաղաքական զարգացումները պահանջում են վարչապետի հրաժարականը: Նա պե՞տք է հրաժարական տա:
֊Ցանկացած պետությունում, որը կրել է պարտություն, կառավարությունն ամբողջական կազմով պետք է հրաժարական տար: Պետք է ընտրվի նոր կառավարություն, որը պետք է քններ նաև նախորդի արածները: Բայց դա կլիներ այն դեպքում, երբ պետք ունենայինք իշխանությունների տարանջատում, եթե ունենայինք իսկապես անկախ Ազգային ժողով: Բայց այն, ինչ մենք ենք տեսնում, իրականում ամոթալի է և հարիր չէ ժողովրդավար պետություն համարվելու համար: Չի կարող ԱԺ-ն անընդհատ վկայակոչել գործադիրին»,-գրում է թերթը:
Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում:
