Հասկանում եմ այն ծնողներին, որոնց որդիները զորակոչվում են բանակ, և ովքեր մեծ թվով հարցեր ունեն Հայաստանի ռազմաքաղաքական ղեկավարությանը։ Սակայն խիստ վտանգավոր եմ համարում հանրության շրջանում ակտիվացած հայաստանցիների՝ Արցախում ծառայել-չծառայելու թեզը։
Ես հասկանում եմ, որ սա շատ դեպքերում խրախուսվում է իշխանության կողմից, որովհետև նրանք Ադրբեջանի հետ այդ թեմայով քննարկումներ-պայմանավորվածություններ ունեն։ Բայց նաև հասկանում եմ, որ հանրության շրջանում խիստ մտահոգություններ է առաջացել հատկապես նոյեմբերի 9-ի պայմանավորվածությունների խախտման և հայ զինծառայողների նոր գերեվարումներ հետ կապված հարցերը։
Մարդիկ իրենց մաշկի վրա զգում են պետության բացակայությունը, ինչը, ցավոք, մեծ թվով բացասական հետևանքներ է իր հետ բերում։
Արցախում մեր հայրենակիցներն են, մեր ընկերները, հայի տեսակը, և նրանք մեր բոլորի սատարման կարիքն ունեն։
Եկեք տարանջատենք վատ իշխանություն կամ դրա բացակայություն ձևակերպումներն արցախցիների կողքին լինելու և հնարավոր ու անհնար բոլոր միջոցներով նրանց աջակցելու անհրաժեշտությունը։
Պաշտպանության նախարարը, Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետը պետք է մարդկանց հետ պարզ լեզվով խոսեն՝ որքան էլ որ դա նրանց համար այս փուլում դժվար լինի։ Ի վերջո, իրենք ևս պատասխանատու են ստեղծված իրավիճակի և դրա հնարավոր վտանգավոր զարգացումների համար։
Մարդիկ, ովքեր զինվոր են բանակ ճանապարհում, պետք է հստակ հասկանան, թե ինչ խնդիրներ են լուծում իրենց տղաները, և ինչպես է իր անելիքները տեսնում պետությունը։
Իսկ նրանց զորակոչելու և մեր հայրենիքի ամենատարբեր հատվածներ ծառայության մեկնելու խիստ անհրաժեշտությունը կա։
Վաղարշակ Հարությունյան, Օնիկ Գասպարյան, օգտագործեք ցանկացած առիթ մարդկանց հետ խոսելու, նրանց մտահոգող հարցերի պատասխանը տալու, նրանք դրա կարիքն ունեն։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել