Պետությունը նա է, երբ իր յուրաքանչյուր քաղաքացու կյանքը թանկ է նրա համար: Օրինակ՝ ԱՄՆ-ն իր քաղաքացուն գերությունից հետ բերելու համար մի ամբողջ պետության վրա տնտեսական սանկցիաներից սկսած մինչև քաղաքական ճնշումներ գործադրեց ու հասավ իր ուզածին:

Մենք, իհարկե, ԱՄՆ չենք, սարեր-ձորեր հեռու ենք դրանց կշռից և ուժից, բայց կարելի է, չէ՞, մի քիչ պատասխանատու գտնվել սեփական քաղաքացիների կյանքի հանդեպ: Բանակ կանչելուց պիտի հասկանայիք, որ նրանց կյանքերի պատասխանատվությունը ձեր վրա է:

Չգիտեմ էլ՝ սա ինչի եմ ասում, քանզի տանը մարդ չկա, պետությունն անտեր է:

Ուղղակի սիրտս տրաքում է, որ սրա մասին մտածում եմ։ Այ անխիղճներ, հետ բերեք տղեքին դժոխքից:
Ձեզ մի պահ իրենց տեղը պատկերացրեք, խելագարվելիք է, ո՞նց եք հանգիստ քնում, երկու շաբաթ արդեն անցավ, դուք դեռ հանձնաժողով-մողով եք խաղում:

Նիկոլ, զանգիր Պուտինին, թող Ալիևի հետ խոսի, խաղեր մի տվեք, տեղից էլ քո անմիտ քայլերից ստորացել ենք բոլորով:

Մի անգամ գոնե քաղաքացիներիդ համար վիզ ծռի, մի քանի տասնյակի կյանքը փրկելու համար զանգիր, դրանից կարևոր բան այս պահին մեկ էլ դա է:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել