Հենց նոր եմ վերադարձել սահմանից։ Ներկայացնեմ իրավիճակն ու անցնեմ գործիս։
Անկախ լարված ու ծանր օրվանից գիշերը խաղաղ էր սահմանին։ Զով և խաղաղ ամառային լուսնկա գիշեր էր։ Հիմնականում գիշերները Տավուշում խաղաղ են լինում։
Դիրքերի և տղաների մասին շատ բան չեմ կարող ասել սակայն հետևյալը կասեմ․ դիրքերն ամուր են, քան երբևէ։ Ոչ մի բանի խնդիր այս պահի դրությամբ չունենք։ Ամբողջ ՀՀ պետական սահմանի երկայնքով կազմ-պատրաստ մինչև ատամները զինված բոլորն աչալրջորեն հետևում են իրավիճակին, հսկում սահմանը և սպասում հրամանի՝ կատարելու ցանկացած մարտական առաջադրանք։ Տղաների մարտական ոգին բարձր է, շատ բարձր։ Նրանք էլ ավելի են ոգևորվում, երբ զգում են, թե որքան ամուր է թիկունքը։ Երբ զգում են թիկունքի հոգածությունն իրենց հանդեպ։
Սահմանի ամբողջ երկայնքով մատակարարվում են տարբեր տեսակի ամրաշինական նյութեր՝ սկսած անվադողերից մինչև քար ու ցեմենտ։ Տղաներն օր ու գիշեր ընդունում են շատ, շատ-շատ օժանդակություններ։
Սակայն քանի որ մեր սահմանը բավականին երկար է և պոտենցիալ ունի էլ ավելի երկարելու, նման նյութերի պահանջարկ միշտ կա։
Այս պահի դրությամբ անհրաժեշտություն կա նաև ինժեներական գործիքների՝ բահ, լապատկա, դրանց պոչեր, քլունգ, լոմ և այլն։ Հնարավորության դեպքում խնդրում էին նաև նման գործիքներ ուղարկել քանի որ աշխատանքը շատ է, և հետևաբար անընդհատ մաշվում կամ վնասվում են։
Խնդրում էին նաև մետաղական տակառներ, յուղի բոչկաներ ուղարկել, քանի որ ամեն շինմատերիալ ունի իր նշանակությունը, ուստի նաև այսպիսի նյութերի կարիք կար։
Տղաները փոխանցում էին իրենց շնորհակալությունը նման միասնության և աջակցության համար, մի բանի, որ ամեն մեկիս պարտականությունն է։
Եթե կցանկանաք օժանդակել, սակայն տեղափոխման հետ չգիտեք ում դիմել, կարող եք գրել։ Սիրով կկազմակերպենք բոլոր տեսակի օժանդակությունների տեղափոխումն անմիջապես սահման։
Շնորհակալ եմ, քաջ եղեք։
