Եվ այսպես, Ծառուկյանի մասին հետևյալը․ գաղափար չունեմ, թե արդյոք նա գործել է իրեն մեղսագրվող հանցանքները, բայց կասկած չունեմ նաև, որ նա կարող էր ամեն առավոտ մատղաշ երեխեք ուտել ու խնդիր չէր ունենա, եթե Փաշինյանին չընդդիմանար: Իրեն հետապնդելու միակ պատճառը քաղաքական է: Ընդ որում, պետք է նշեմ նաև, որ քաղաքական հետապնդման փաստի մեջ ես որևէ զազրելի բան չեմ տեսնում: Ցանկացած նորմալ պետություն պետք է պատժի նրանց, ովքեր շեղվում են ճիշտ ուղուց՝ պետական գծից: Խնդիրն այն է, որ Փաշինյանի ճիշտ ուղին անբարոյականի վաստակ լինելն է: Նրա ճիշտը ժողովրդին ստերով կերակրելն է, սեփական պետության դեմ դրսից մարդ բերելն է, սեփական ժողովրդի ձեռքբերումներն օտարների վրա խուրդելն է, նյութապաշտ տականք լինելն է ու ամեն անգամ տապալվելիս մեղքը ուրիշի վրա բարդելն է: Այս և բազմաթիվ այլ երևույթներն են ինձ հանել պայքարի:
Այսօր առավել ցցուն է նաև այն փաստը, որ մեր երկիրը զավթված է օտար պետությունների կողմից, և հենց սա է պատճառը, որ արևմտյան գործակալական ցանցերը կա՛մ սատարում են Փաշինյանի այս անբարոյականությունը, կա՛մ էլ լավագույն դեպքում լռում են իրենց իսկ հռչակած սկզբունքները ոտնահարելիս: Նույն դիրքորոշումն ունեն վերոհիշյալ գործակալների տեղական կառավարիչները համապատասխան դեսպանատներում: Ըստ այդմ, այս պայքարը կրում է առաջին հերթին ազգային-ազատագրական բնույթ և պետք է միտված լինի ինքնիշխանության հաստատմանը:
Օկուպացիոն վարչակազմի օրակարգային հիմնական առաջադրանքներն են՝ գնալ զիջումների Արցախյան կարգավորման գործընթացում ու չեղարկել Հայոց ցեղասպանության պահանջատիրությունը: Երկրորդական նշանակության առաջադրանքներ են՝ Ռուսաստանի, Իրանի ու Չինաստանի հետ հարաբերությունների խզումը, ատոմակայանի փակումը, Հայ առաքելական եկեղեցու պառակտումն ու նվաստացումը, սփյուռքի հետ կապերի խզումը, ներհայկական խժդժությունների խրախուսումը և այլն:
Հետևաբար մեր օրակարգը պետք է լինի ցանկացած առիթով պայքարել իրենց օրակարգի դեմ` հանուն ազգային պետության ստեղծման գաղափարի:
Մարդը գերագույն արժեք չէ, բարոյականությունն ու գաղափարն են գերագույն արժեք:
