Խորհրդային դատարանն աշխարհի ամենաարդար և հումանիտար դատարանն է։ ԽՍՀՄ-ում այս միտքն էր անընդհատ քարոզվում։ Նա համարվում է անվտանգության երաշխավոր և պաշտպան այն մարդկանց համար, ովքեր կոմունիզմ էին կառուցել և ապահովել լուսավոր ապագա, սակայն իրականում կոմունիստական ամբողջատիրական համակարգում ամեն ինչ այլ կերպ էր։ ԽՍՀՄ-ի քրեական օրենսդրությունը մեծ քանակությամբ ճակատագրեր է կործանել։
Այն, ինչն ուրիշ երկրներում համարվում էր սովորական, խորհրդային մարդու համար կարող էր բանտ ընկնելու պատճառ դառնալ։ ԽՍՀՄ-ի փլուզումից հետո շրջանառությունից դուրս մնացին այս հոդվածները։ Այսօր դրանք ընկալվում են որպես հիմարություն։
Այս 4 սովորական բաները ԽՍՀՄ-ում կարող էին դատվածության պատճառ դառնալ։
Կարատեի դասավանդում
1981 թվականին երիտասարդությունը սկսեց հետաքրքրվել կարատեով։ Հենց այդ ժամանակ էլ հայտնվեց այն քրեականացնող հոդվածը։ Այս ճապոնական մարտարվեստը սովորելու համար նախատեսվում էր ազատազրկում մինչև 5 տարի ժամկետով։ Այս հոդվածով դատվել է ընդամենը մեկ մարդ՝ Վալերի Գուսևը։ Դատական գործընթացը ձևական էր և ցուցադրական։
Ենթադրվում էր, որ իշխանությունները վախենում էին հավանական հետևանքներից։ Այս մարտարվեստի սաները, ում սովորեցնում էին հավատարմություն և հարգանք ուսուցիչների նկատմամբ, կարող էին դառնալ անկառավարելի։
Այս արգելքը կարճ ժամանակ գործեց։ Այն հանվել է 1989 թվականին։
Պորտաբուծություն
Ցանկացած մարդ պարտավոր էր ապրել և աշխատել ի բարօրություն երկրի զարգացման։ Պորտաբույծները և ծույլերը, որոնք խուսափում էին օգտակար հասարակական աշխատանքից, դաժանորեն պատժվում էին օրենքով։
Այս ցանկի մեջ էին մտնում ոչ միայն հարբեցողները, այլ նաև արվեստի ներկայացուցիչները՝ երաժիշտները, բանաստեղծները, նկարիչները։ Անդրոպովի ժամանակ խանութներում և այլ հասարակական վայրերում աշխատանքային ժամերին հերթապահում էին ոստիկանները, որպեսզի բացահայտեին պորտաբույծներին։
Այս հոդվածը կիրառվում էր նաև այն մարդկանց դեմ, ովքեր ունեին այլ քաղաքական հայացքներ։ Այս հոդվածով է դատապարտվել նաև Իոսիֆ Բրոդսկին։ Հոդվածը հանվել է 1991 թվականին։
Սպեկուլյացիա
ԽՍՀՄ-ում քրեականացված էր նաև «գնիր էժան և վաճառիր թանկ» գաղափարախոսություն ունեցող շուկայական գործունեությունը։
ԽՍՀՄ-ում բոլոր տեսակի ապրանքների պակաս կար, այդ պատճառով ներկրված ապրանքների մեծ պահանջարկ կար երկրում։ Դրա համար շատ-շատերը ռիսկի էին գնում։ Օգտվելով դիվանագետների, ծովագնացների և այլ մարդկանց միջնորդություններից՝ նրանք պակասող ապրանքների առևտուր էին անում։
Սպեկուլյացիա անողներին սպառնում էր մինչև 7 տարի ազատազրկում։
Մեծահասակների համար նախատեսված ֆիլմերի դիտում
80-ական թվականների սկզբին ԽՍՀՄ-ում հայտնվեցին տեսամագնիտոֆոններ, ինչպես նաև արտասահմանյան ֆիլմեր։ Սակայն ոչ բոլոր ֆիլմերն էր թույլատրվում նայել։ Արգելված ֆիլմ դիտելու համար նախատեսված էր 3 տարվա ազատազրկում։
Հավանաբար շատերն են հիշում ոստիկանության գիշերային ռեյդերը։ Ստուգողների խմբերը ֆիլմերի հատուկ ցանկով շրջում էին բոլորի տներով և հայտնաբերում էին արգելված ֆիլմեր։ Դրանք հայտնաբերելուց հետո նրանք անջատում էին տվյալ բնակարանի հոսանքը և հեռանում։
