Բոլորին է հայտնի, որ ճապոնական մաֆիան՝ յակուձան, շատ դաժան է: Այդ տղամարդիկ ամեն ինչի պատրաստ են, իսկ կանանց մասին գրեթե ոչինչ հայտնի չէ: Բացի այդ՝ ճապոնացի համեստ և խելոք կանանց երբեք չես կարող կասկածել նման գործերի մեջ: Սակայն պետք է ասել, որ նրանք միշտ էլ եղել են և կլինեն այդ շրջանակում:
Առաջին յակուձաներն ամենևին էլ սարսափելի մարդասպաններ չէին, այլ խաբեբա խաղամոլներ էին: Միջնադարում կանայք տղամարդկանց հետ միասին զբաղվում էին քարտերի խարդախություններով, և մի խումբ պրոֆեսիոնալ խաբեբաների հաճախ ղեկավարում էր մի կին՝ Օննա Օյաբուն:
Հետագայում, երբ հանցավորությունը դարձավ ավելի քիչ մասնագիտացված, հանցավոր խմբավորումների ուժը անցավ տղամարդկանց ձեռքը: Հայրիշխանական Ճապոնիայում ոչ ոք չէր էլ կարող մտածել, որ կինը կարող է լինել ինչ-որ մաֆիայի գլխավորը:
Սակայն եղել են դեպքեր, երբ հենց կինն իր ձեռքը պետք է վերցներ ամեն ինչ, և այդ հարցերին նրանք տվել են շատ խելացի լուծումներ: Ամենից հաճախ դա տեղի էր ունենում մի երկրի կամ սինդիկատի համար դժվար ժամանակաշրջանում:
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո, երբ երկիրը գտնվում էր խոր տնտեսական և քաղաքական ճգնաժամի մեջ, «սև» շուկաները սկսեցին աճել մեծ քաղաքներում, ինչպես սունկը անձրևից հետո: Տոկիոյում ամենատարածված Սիմբասի առևտրի շրջանն էր, որը վերահսկվում էր Մացուդա-գումի կլանի կողմից: Մացուդան ղեկավարում էր այս հզոր խմբին, ով վճռական և դաժան մարդ էր:
Նվիրյալ ճակատամարտը Յակուձայի կողմից Մացուդա-գումիից և Թայվանից գաղթած ներգաղթյալների խմբավորման միջև տեղի ունեցավ հենց ոստիկանության բաժանմունքում: Կողմերից յուրաքանչյուրն ուներ տարբեր հրազեններ և դանակներ: 7 հոգի մահացավ, իսկ 34 թայվանցի վիրավորվեց, բացի այդ՝ սպանվեց ոստիկան:
Մացուդան շուտով սպանվեց, իսկ սինդիկատը ղեկավարում էր Յոշիկո Մացուդան՝ նրա կինը: Կինը, որը յակուձա դարձավ, ավելի քան 2 հազար զինյալ ուներ: Նա նման էր հանգուցյալ ամուսնուն: Դաժանության շնորհիվ էր, որ այս յակուձա կինը մտավ համաշխարհային հանցավոր աշխարհի պատմության մեջ:
Յոշիկոյի լիովին հակապատկերն էր Ֆումիկո Տոկան, որը ութ տարի ղեկավարում էր երկրի ամենահզոր սինդիկատը՝ Յամագուչի-գումի: Այս կնոջ մասին կարծիքները երկու մասի են բաժանված: Որոշ հետազոտողներ հակված են հավատալու, որ Ֆումիկոն յակուձա չէր, այլ կատարում էր իր պարտականությունները միայն այն ժամանակ, երբ առաջնորդնը բանտարկված էր: Բայց եղավ այնպես, որ, երբ 1981 թ.-ին մահացավ Յամագուչի-գումիի ղեկավար Կազուո Տոկան, ավելի լավ թեկնածու չկար, քան նրա կինը: Ավազակների վստահությունն այս արդեն տարեց կնոջ նկատմամբ ձեռք բերվեց կնոջ՝ իր ամուսնուն 35 տարի հավատարմության շնորհիվ:
Սինդիկատի անդամների համար Ֆումիկո Տոկան իդեալական յակուձա կնոջ օրինակ էր և ընտանիքին նվիրվածության օրինակ էր համարվում: Խոհեմությունը, երկաթյա կամքը և անվիճելի իշխանությունը թույլ տվեցին այս կնոջը լուծել ամենալուրջ խնդիրները՝ խուսափելով անիմաստ բռնություններից։
Նախանձելի փեսացուներ
Ճապոնիայում որոնման հարցումների վիճակագրությունը ցույց է տալիս, որ ընկեր փնտրող աղջիկների շրջանում ամենատարածված որոնողական արտահայտությունն է «Ինչպես դառնալ յակուձայի կին»: Դրա պատճառը մաֆիայի առաջնորդների կանանց կողմից գրված գրքերն են, ինչպես նաև հանցագործ սինդիկատի անդամի կերպարի ռոմանտիզացումը:
Շքեղ, վտանգավոր, բայց այդքան գայթակղիչ կյանքը գրավում էր երիտասարդ կանանց և ստիպում երիտասարդ տարիքում ամուսնանալ: Ամենից հաճախ յակուձայի կանայք անչափահաս աղջիկներ են դիսֆունկցիոնալ ընտանիքներից կամ այն աղջիկներից, որոնք մեծացել են խոշոր քաղաքների հանցավոր տարածքներում և մանկուց հետևել են հանցագործների կյանքին:
Լեգենդը, որ աղջիկը պատահաբար է սիրահարվում մաֆիայի անդամի, լրիվ հորինվածք է: Դա այդպես չէ: Ճապոնիայի կազմակերպված հանցավորության առանձնահատկություններն այնպիսին են, որ շրջապատում բոլորը լավ գիտեն, թե որ ընկերությունն է պատկանում յակուձային, որտեղ է տեղակայված տեղական խմբի գլխավոր գրասենյակը, և նույնիսկ այն, թե ինչպես են բաժանվում ազդեցության ոլորտները և շրջանի տարածքները:
Հետաքրքիր է, որ ֆինանսական հարցը սովորաբար որոշիչ չէ. յակուձա կանանց շրջանում կան շատ հարուստ ընտանիքներից աղջիկներ: Այստեղ ավելի կարևոր է հեղինակության հարցը. շատ գայթակղիչ է լինել հանցավոր աշխարհից մի տղայի ուղեկիցը, որից վախենում են և որին միևնույն ժամանակ հարգում են շրջապատում:
