Հարցն այն չէ, թե ով որ լրատվամիջոցի տեսանյութով է դիտել և ինչ սարքով է լսել Հայաստանի ու Արցախի ղեկավարների հանդիպումը (մի տեղ լսվում է «պարոն Սահակյան», մեկ այլ տեղ՝ «պարոն մարզպետ»)։
Հարցն այն է, որ պաշտպանյալից սպասելի է «Արցախի մարզպետ» դիմելաձևը, քանզի իր գիտությամբ ու իր ներկայությամբ դա մեկ անգամ արդեն արտասանվել է։ Բացի այդ՝ նրա «ծռությունն» արդեն բացահայտ է դարձել, ու «մարզպետ» դիմելաձևն ամբողջությամբ տեղավորվում է այդ «ռազմահայրենասիրական» կոդի մեջ։
«Օրվա կուրսով» քաղաքականություն վարողը մի օր կարող է ասել, որ Արցախը պետք է նստի բանակցային սեղանի շուրջ, հաջորդ օրը կարող է գոռալ՝ «Արցախը Հայաստան է, և վե՛րջ», և բերանը լայն բացել այն պահին, երբ արտասանվում է «Արցախի մարզպետ» ձևակերպումը, իսկ դրանից հետո համոզմունք հայտնել, որ հակամարտության լուծումը պետք է բավարարի նաև Ադրբեջանի ժողովրդին։
Սրանից ամեն ինչ սպասելի է։
