Ռուսաստանի «Վալդայ» ակումբում Ալիևի ունեցած ելույթն ու դրանում առկա հռետորաբանությունը խտացված արտահայտում է Հայաստանի իշխանությունների՝ Արցախի հակամարտության կարգավորման ոլորտում որդեգրած դիրքորոշումը, իսկ ավելի ճիշտ՝ այդ դիրքորոշման բացակայությունը։
Առանձնապես մտահոգիչ է, որ այդպիսի հռետորաբանություն կիրառվում է Ռուսաստանում ՀԱՊԿ անդամ պետությունների ղեկավարների ներկայությամբ։
Բազմիցս հրապարակային զգուշացրել եմ Փաշինյանին առանձնահատուկ զգույշ և շրջահայաց լինել Արցախի հարցում, հատկապես Ալիևի հետ շփումներում՝ հաշվի առնելով վերջինիս խորամանկ ու նենգ բնույթը։
Վարչապետի պաշտոնում նշանակվելու առաջին իսկ օրից Փաշինյանը թույլ է տալիս աններելի սխալներ և իր «հեղափոխական» օրակարգը փորձում էր փաթաթել այդ «հեղափոխության» ոչ մի առնչություն չունեցող Արցախյան հակամարտության վրա։
Եթե ասվածին հավելենք նաև Լավրովի՝ նախօրեին արված հայտարարությունն ու Կոսովոյի հետ արված համեմատությունը, ապա հաստատապես կարելի է պնդել, որ պատերազմը օրեցօր մոտենում է մեր դարպասներին։
Արցախյան հակամարտության հարցում հայ ժողովուրդն առավել քան միասնական է, և դա որևէ կապ չունի ոչ Փաշինյանի, ոչ էլ իր կողմից հորինված «հեղափոխության» հետ։
Սակայն դա որևէ կերպ չի մեղմելու Փաշինյանի անձնական և թիմային քաղաքական եւ իրավական պատասխանատվությունը կորցրած յուրաքանչյուր կյանքի և յուրաքանչյուր մետր տարածքի համար։
