Մի քանի օր Ռենի Ջենսենը, ով Նյու Ջերսիում՝ նախասրահում, տարօրինակ խաղալիք է գտել: Այդ խաղալիքը «Դա» ֆիլմից է: Տիկնիկի բերանը կարմիր էր ներկված, իսկ ճակատին տարօրինակ ծածկագիր կար: Կինը որոշում է ոստիկանություն դիմել՝ նախապես խուսափելով խնդիրներից: Ոստիկանները, ովքեր ժամանեցին դեպքի վայր, կնոջը հորդորեցին անմիջապես ազատվել դրանից: Կինը վառեց տիկնիկը: Դրանից հետո ոչ մի վախենալու բան տեղի չունեցավ: Երևի ինչ-որ մեկը որոշել էր չար կատակ անել: 

Այս գործով ոստիկանությունն իրեն շատ չեզոք է պահել, սակայն հնարավոր է, որ քննություն սկսելուց հետո այս գործն այնքան հնչեղություն ունենար, ինչպես այս 5 գործերը:

Միկի Ռակորմիկի ծածկագրերը

Ռիկին 41 տարեկան էր, երբ ինքնասպան եղավ: Նրա մարմինը գտել են նրա տնից 15 մղոն հեռավորության վրա գտնվող եգիպտացորենի դաշտում: Ոստիկանությունը սկզբում չէր մտածում, որ դա կարող էր ինքնասպանություն չլինել: Նրանք այդ գործում հանցանք չէին տեսնում և դեռ այն մտքին էին, որ դա ինքնասպանություն է եղել: 

Տուժողի գործերը քննելիս դատաբժշկական փորձագետները գտել են 2 տարօրինակ նշումներ, որոնք պարունակում են մի շարք նամակներ, համարներ և փակագծեր: Տուժողի ընտանիքին հարցաքննելուց հետո իրավապահները եզրակացրին, որ տուժողը մանկուց օգտագործել է այս ծածկագիրը, և երևի թե այս անգամ նրա օգնությամբ գաղտնագրել են նրան սպանողի մասին տեղեկությունները:

Մասնագիտական ծպտյալ վերլուծաբանները չէին կարողացել հաղորդագրությունները կարդալ: Այդ ժամանակ ՀԴԲ-ն ստեղծեց կայք և այդ ծածկագիրը տեղադրեց այդտեղ ու առաջարկեց, որ յուրաքանչյուրն ուղարկի իր վերլուծած տարբերակը: Բազմաթիվ նամակներ և վերլուծություններ եղան, սակայն մեկը մյուսից անիմաստ էին:

Այս պատմությունը շարունակություն ունեցավ 2012 թվականին, երբ Ռիկիի ընտանիքի անդամները լրագրողներին ասացին, որ սխալմունքներ են եղել: Նրանք չեն ասել ծածկագրի մասին, միայն ասել են, որ Ռիքը սիրում էր անիմաստ գրառումներ անել, ինչպես որ բոլորն են անում հեռախոսով խոսելիս:

Այս բացահայտումից հետո պարզվել է, որ 20 տարի առաջ կատարած հետազոտությունները կարող են անհեթեթություններ լինել: Իսկ եթե հաշվի առնենք այն, որ Ռիքի մոտ կային սիրտ-անոթային խնդիրներ, կարող ենք ասել, որ դա ինքնասպանություն չի եղել:

Օսեյջ լեռան «անեծքը» 

1921 թվականի մայիսին Օսեյջ լեռան ձորերում գտել են հնդկուհու դի: Ոստիկանությունը մտածեց, որ աղջկա հետ դժբախտ դեպք է պատահել, մինչև նկատեցին մարմնի վրա գնդակների տեղերը:

Ինչպես պարզվել է, դա սարսափելի պատմության սկիզբն էր: Մահացել էր աղջկա ողջ ընտանիքը՝ մայրն ու երկու քույրերը: Իսկ հաջորդող մի քանի ամիսներին անհետացավ ևս 20 մարդ այն վայրից, որտեղ որ ապրում էր Աննան:

Սնահավատ տեղացիները սկսեցին խոսել չար ոգիների և անեծքների գոյության մասին: Բոլորը սկսեցին կասկածել տեղի ամենահարուստ մարդուն՝ Ուիլիամ Հեյլին: Ոստիկանությունը, սա նկատելով, որոշեց այնուամենայնիվ հետաքննել ագարակատիրոջը: Պարզվել է, որ նա հրամայել է սպանել բոլորին:

Ուիլիամի զարմիկը ամուսնացած էր Աննայի քույրերից մեկի հետ: Աղջկա ընտանիքը մեծ հողատարածք ունի: Տղամարդը որոշել էր ազատվել աղջկա ընտանիքից, որպեսզի իր զարմիկը ժառանգի մնացած հողատարածքը: Իսկ մնացած 20 հոգուն ագարակատերը սպանել է, քանի որ նրանք գլխի էին ընկել չարագործի պլանների մասին: 

Տղամարդուն ցմահ դատապարտել էին, սակայն 1947 թվականին ազատեցին: Նա երկար կյանք ունեցավ և մահացավ 88 տարեկան հասակում: 

Հետաքննություն սերմերի օգնությամբ

1992 թվականի մայիսին Դենիս Ջոնսոնին խեղդամահ են արել: Նրա մարմինը հայտնաբերել են Ֆենիքս քաղաքից ոչ հեռու, որը գտնվում է Արիզոնա նահանգում: Կնոջ դիակի հետ հայտնաբերել են նաև անվանաքարտ, որը գրանցված էր Մարկ Բոգանայի անունով:

Ոստիկանությունը երկար ժամանակ փնտրում էր այդ մարդուն: Բնականաբար, վերջինս ժխտեց Դենիսի հետ կատարվածի հետ իր կապը: Ասաց, որ աղջկան մեքենայով ճանապարհել է: Վարելու ընթացքում նրանք վիճել են, իսկ աղջիկը, վերցնելով Մարկի բեյջը, դուրս է եկել մեքենայից: 

Չնայած որ բոլորը վստահ էին, որ Մարկը մեղավոր է, ոչ մի ապացույց կամ փաստ չապացուցեց վերջինիս մեղավորությունը: Տղամարդու մեքենան լավ հետախուզել են, սակայն ոչ մի կասկածելի բան չեն գտել՝ բացի մի քանի գրամ թխկու սերմերից: Հենց սա էր, որ թույլ տվեց գործին առաջ գնալ: 

Պարզվեց, որ ծառը, որտեղից որ սերմերն էին, աճում էր դեպքի վայրում: Ճիշտ է, այն բավականին բաշխված էր, որպեսզի այս գործը կապեին հանցագործության հետ, այդ իսկ պատճառով ոստիկանները դիմեցին Արիզոնայի համալսարանի պրոֆեսորներից մեկին: Նա անցկացրեց նշված ծառից վերցված սերմերի և նմուշների վերլուծություն և պարզեց, որ բույսերի ԴՆԹ-ն նույնական է: Բոգանային ցմահ դատապարտեցին, իսկ Դենիս Ջոնսոնի գործը պատմության մեջ դարձավ առաջինը, որը բացահայտվեց ԴՆԹ-ի միջոցով:

Գանեսի այրու գործը 

Այս հետաքննության նպատակն էր գտնել հրկիզման մեղավորին, սակայն ոստիկանությունը, որ ցանկանում էր գտնել հրկիզման մեղավորին, չէր սպասում, որ գործն այսքան կխճճվի: 

1908-ին ոստիկանությունը հաղորդում է ստացել ահավոր հրդեհի մասին, որը տեղի է ունեցել Բելա Գանեսի այրու ֆերմայում: Այդ ժամանակ մահացել են 3 կին և երեխա: Ինքնին Բելայի դին անհնար էր ճանաչել, ուստի տվյալ դեպքում ինքնությունը հաստատվեց հանգուցյալի ձեռքի վրա հայտնաբերված ընտանեկան մատանիների միջոցով: 

Սա կարող էր լինել պատմության ամենացավալի մասը, եթե չլիներ մեկ «բայց». հետաքննությունը պարզեց, որ ագարակը հրկիզել են: Հանցագործության կասկածանքով նրանք ձերբակալել էին Ռեյ Լամֆերին, որը երկար ժամանակ Բելային օգնում էր տնային աշխատանքներ կատարելիս, իսկ հարբած ժամանակ ընկերներին ասել էր, թե ինչպես է երազում ամուսնանալ այրի կնոջ հետ:

Հարցաքննության ժամանակ Ռեյը խոստովոանել է, որ նրան հենց կինն է խնդրել անել դա: Նա նշեց նաև, որ գտնված դին Բելայինը չէ: Այրին վերցրել է գումարը և փախել՝ խոստանալով հանցագործին, որ նրանք միասին կլինեն, բայց, ինչպես երևում է, կինը խաբել է իրեն:

Որտեղի՞ց Բելային գումարը: Սրա մասին ոստիկաններին պատմել է սիրեկանը: Պարզվում է, որ Գանեսը թերթերում հայտարարություն է տվել ամուսնու հարստության մասին: Երբ տղամարդը եկել է նրա հետ նշանվելու, Բելան հաշվեհարդար է տեսել նրա հետ, իսկ գումարը՝ պահել իրեն: Սրա մասին իմացել է կնոջ եղբայրը, իսկ կինն էլ, գլխի ընկնելով սրա մասին, կազմակերպել է իր սուտ սպանությունը:

Գանեսի տարածքում գտնվել է ընդհանուր թվով 14 մարմին, բայց հաշվարկվում է, որ «Սև այրու» զոհվածների թիվը շատ էր: Բելային սկսեցին փնտրել, բայց այդպես էլ չգտան:

Կապարային դիմակներով մարդիկ

1966 թվականի օգոստոսի 20-ին Բրազիլիայի Նիտերսի քաղաքի մերձակայքում գտնվող Վինտեն բլրի վրա հայտնաբերվել են 2 տղամարդու մարմիններ, նրանց աչքերի առաջ կապարի թերթերից փորագրված դիմակներ:

Մահացածների հետ գտել են նաև մի խառնաշփոթ հրահանգով գրություն, որը մոտավորապես նշանակում էր հետևյալը. «16:30 լինել պայմանավորված վայրում, 18:30 ընդունել հաբերը և պաշտպանվել մետաղով և սպասել հրահանգին»:

Մահացածները ռադիոտեխնիկ Մանուել Պերեյրա դա Քրուզը և Միգել Ժոզե Վիանան էին: Նրանց տներում գիտական գրքեր գտան, որոնք հոգիների մասին էին: Տղամարդկանց հարազատներն ասում էին, որ երկուսն էլ հետաքրքրված էին ուֆոլոգիայով և պարանորմալ երևույթներով:

Հատկանշական է, որ մասնագետներին չհաջողվեց հասկանալ Քրուզի և Վիանայի մահվան պատճառները: Հետաքննության ընթացքում մերժվել են թունավորումների, կայծակի հարվածի և ճառագայթահարման վնասվածքի վարկածները: Ոստիկաններին հաջողվեց միայն պարզել, որ տղամարդիկ ինչ-որ գաղտնի կազմակերպության անդամ էին, բայց թե դա ի՞նչ կազմակերպություն էր, ոչ ոք չիմացավ:

Հատկանշական է, որ մի քանի ամիս անց հայտնվեցին տեղեկատվությունը. Քննության ընթացքում իրականացված տոքսաբանական հետազոտությունը շատ մակերեսային էր: Չնայած այն հանգամանքին, որ գրառումն ասում է որոշակի պարկուճի մասին, ինչը նշանակում է, որ այս դեպքում թունավորումը ամենախելամիտ վարկածն է:

Հանրությունը դժգոհ էր գործի առաջընթացից: Նրանք ստիպված հերձեցին մարմինները: Դատաբժշկական փորձագետները կրկին իրականացրին անհրաժեշտ վերլուծություններ, սակայն, ի զարմանս նրանց, ովքեր հետևում էին պատմությանը, այս անգամ տղամարդկանց բռնի մահվան որևէ նշան չգտան:

Այդպես էլ դա չբացահայտված մնաց:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել