Aysor.am-ը գրում է.

Аysor.am-ի զրուցակիցն է Հայդելբերգի Ռուպրեխտ-Կառլի անվան համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետի իրավագիտության մագիստրոս, Սահմանադրական դատարանի նախագահի խորհրդական Գրիգոր Մուրադյանը:

- Պարոն Մուրադյան, ավելի քան մեկ ամիս է՝ կառավարության ղեկավարն ու «Իմ քայլը» խմբակցության անդամները թիրախավորել են ՍԴ-ն, ի վերջո, ի՞նչ է կատարվում Սահմանադրական դատարանի շուրջ:

- Կարծում եմ՝ թիրախավորելը շատ մեղմ ձևակերում է: Վերջին շրջանում քաղաքական իշխանությունը և նրան սպասարկող տարբեր տրամաչափի քարոզիչներ հարձակվել են Սահմանադրության 213-րդ հոդվածի վրա և, նենգափոխելով նրա էությունը և նրա համակարգային կապը Սահմանադրության այլ հոդվածների հետ, սկզբում փորձ էին անում ապալեգիտիմացնել Սահմանադրական դատարանը, իսկ այժմ պարզապես թիրախավորել են Սահմանադրական դատարանի դատավորներից մեկի անձը՝ նրա նախագահ Հրայր Թովմասյանին: Թերևս պատճառն այն է, որ ներքին ու արտաքին ամենահեղինակավոր հարթակներում լիարժեք ձախողվելով Սահմանադրական դատարանի ապալեգիտիմացման հարցում՝ նրանք որոշել են «բարոյական դասեր» տալ Սահմանադրական դատարանի նախագահին:

- Արդարդատության նախարար Ռուստամ Բադասյանը օրերս «Շանթ» հեռուստաընկերությանը տված հարցազրույցում հայտարարեց, թե Հրայր Թովմասյանը Սահմանադրական դատարանի նախագահ է նշանակվել՝ չարաշահելով Սահմանադրության 213-րդ հոդվածը: Իրավական հիմքեր ունի՞ այս հայտարարությունը:

- Սահմանադրական դատարանի շուրջ ստեղծված իրավիճակի մասին ՀՀ արդարադատության նախարարի գնահատականները ոչ այլ ինչ են, քան անհեթեթութուն: Ընդ որում, որպես փաստարկ կրկին ներկայացվում է ՍԴ նախկին նախագահ Գագիկ Հարությունյանի կողմից Սահմանադրության 7-րդ գլուխն ուժի մեջ մտնելուց 20 օր առաջ հրաժարական ներկայացնելը, որը հնարավորություն տվեց Սահմանադրական դատարանի անդամ Հրայր Թովմասյանին ընտրվելու ՍԴ նախագահի պաշտոնում: Կրկնում եմ՝ փաստելով ՍԴ-ն ապալեգիտիմացնելու փորձերի լիակատար ձախողումը, այժմ մեր հանրությանը փորձում են ցույց տալ, թե որքան «վատ» մարդ է Հրայր Թովմասյանը և ինչպիսի «վատ» բան է նա արել: Երբ այս առումով ցանկացած իրավական հարց են ուղղում այս անձանց, նրանք միանգամից հարցը տեղափոխում են քաղաքական կամ բարոյական տիրույթ՝ լավ հասկանալով իրավական առումով սեփական սնանկությունը և այն ի ցույց դնելու վտանգավորությունն այդ անձանց թե՛ մասնագիտական, թե՛ ընդհանրապես ապագայի համար:

- Խնդրում եմ, մանրամասնեք՝ ի՞նչ նկատի ունեք, երբ ասում եք՝ փորձում են նենգափոխել 213-րդ հոդվածի էությունը:

- Տեսեք, ՍԴ նախկին նախագահ Գագիկ Հարությունյանի հրաժարականի ոչ մի կոնկրետ ժամկետ որևէ կերպ չէր կարող կանխատեսելի լինել 2015 թվականի հոկտեմբերին, երբ Սահմանադրության փոփոխությունների վերջնական տեքստը, այդ թվում՝ 213-րդ հոդվածը ներկայացվել էր Ազգային ժողովի հավանությանը, ուստի այդ անհեթեթ պնդման համար իրավաբանն առնվազն պետք է որևէ փաստական հիմք ունենա, այլապես նույն տրամաբանության շրջանակներում և նույնպես առանց փաստերի կարելի է պնդել, որ ՀՀ արդարադատության նախարարը նշանակվել է ոչ թե որևէ արժանիքի համար, եթե այդպիսիք կա, այլ սոսկ կոնկրետ առաջադրանքներ կատարելու համար: 

Փորձեմ ավելի պարզ բացատրել. ՍԴ նախկին նախագահ Գագիկ Հարությունյանի հրաժարականի և հրաժարականի ժամկետի համար պատասխանատուն Հրայր Թովմասյանը որևէ կերպ չէր կարող լինել: Ասեմ ավելին, համաձայն Գագիկ Հարությունյանի հրաժարականի պահին գործած՝ 2005 թվականի փոփոխություններով Սահմանադրության 83-րդ հոդվածի 3-րդ կետի՝ Սահմանադրական դատարանի նախագահի պաշտոնը թափուր մնալուց հետո՝ երեսնօրյա ժամկետում, Ազգային ժողովի նախագահի առաջարկությամբ Սահմանադրական դատարանի կազմից Ազգային ժողովը պարտավոր էր նշանակել Սահմանադրական դատարանի նախագահ, հետևապես՝ եթե Հրայր Թովմասյանն ընտրվեր 2018 թվականի ապրիլի 9-ից հետո, ապա այդ ժամանակ էլ ճամարտակելու էին, որ Սահմանադրության խախտմամբ ԱԺ-ն քաղաքական և անձնական նպատակներով ձեռնպահ է մնացել ՍԴ նախագահ ընտրելուց, որպեսզի հետագայում Հրայր Թովմասյանն ընտրվի ՍԴ նախագահ և պաշտոնավարի որպես ՍԴ դատավոր, այլ ոչ թե ՍԴ անդամ:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել