Գի դը Մոպասանը՝ սիրո, կանանց ու մահվան մասին

Գի դը Մոպասանը (1850-1893թթ.) 19-րդ դարի ամենահայտնի եվրոպացի գրողներից էր: Իր ոչ երկար կյանքի ընթացքում նա հասցրեց հրատարակել մի քանի վեպեր ու շուրջ 20 պատմվածքների ժողովածուներ: Նրա նովելներն առանձնանում են մատուցման նուրբ, փոքր-ինչ մելանքոլիկ ոճով ու անսպասելի հանգուցալուծմամբ: Նրա շատ ստեղծագործություններ դարձել են ֆրանսիական դասական գրականության նմուշներ դեռևս հեղինակի կենդանության օրոք: Ձեր ուշադրությանն ենք ներկայացնում Մոպասանի 10 մտքերը` վերցված նրա իսկ ստեղծագործություններից:

• Սիրո խոսքերը միշտ նույնն են: Ամեն ինչ կախված է նրանից, թե ում շուրթերից են դրանք հնչում:
• Այո, սերը կյանքում միակ ուրախությունն է, սակայն մենք ինքներս հաճախ փչացնում ենք այն` ներկայացնելով չափազանց մեծ պահանջներ:
• Կանայք միշտ ինչ-որ այլ բանի են սպասում, ոչ նրան, ինչը գոյություն ունի իրականության մեջ:
• Սիրտն իր գաղտնիքներն ունի, որոնք հասու չեն գիտակցությանը:
• Կյանքը լեռ է: Բարձրանալիս՝ դու վեր ես նայում, ու դու երջանիկ ես, բայց հենց հասնում ես գագաթին, սկսվում է զառիթափը, իսկ առջևում մահն է: Դանդաղ ես բարձրանում, բայց իջնում ես արագ:
• Մեզնից յուրաքանչյուրը պարզապես աշխարհի մասին այս կամ այն պատրանքն է ստեղծում իր համար, բանաստեղծական, սենտիմենտալ, ուրախ, մելանքոլիկ, կեղտոտ կամ չար պատրանք` կախված իր բնույթից:
• Հնարավոր է ընկնել, որովհետև… որովհետև ճանապարհի կողքերին ջրանցքներ են լինում, և միշտ չէ, որ հեշտ է ուղիղ ճանապարհով գնալը: Սակայն, եթե ընկել ես, դա դեռ չի նշանակում, որ պետք է թավալվել ցեխի մեջ:
• Ինչ ուզում ես, ասա, աղքատները պետք է օգնեն միմյանց: Չէ՞ որ պատերազմ հարուստներն են սկսում:
• Հավանաբար գոյություն ունի իսկական սեր, երկու սրտերի, երկու հոգիների` դեպի միմյանց ձգտող ուժ, սակայն, անկասկած, կա նաև այլ սեր` ծանր, այրող, դաժան: Դա 2 տարբեր մարդկանց` միմյանց նկատմամբ ունեցած անդիմադրելի ձգողությունն է, որոնք միմյանց միաժամանակ ատում ու պաշտում են: Երբ ես նայում էի նրան, հավասարապես ուզում էի սպանել ու համբուրել:
• Գեղեցկությունն ու նազանքը պետք է միակ զարդարանքը լինեն: Ահա իսկապես բացառիկ գանձերը: