Դիրքը հանձնողի մերը...

Ես շատ եմ մտածել՝ արդյո՞ք տեղադրեմ ինձ մոտ այս ձայնագրությունը, թե ոչ, նամանավանդ որ սա Ռոբերտ Աբաջյանի իրական խոսքերը և ձայնը չեն, սակայն...

Որոշեցի տեղադրել ,և ես ուզում եմ, որ այս խոսքերը լսեն բոլոր նրանք, ում կոկորդին կանգնել են Պատիվ, Հայրենիք, Հավատք և Հայաստան գաղափարները։

Ես ուզում եմ, որ այս խոսքերը լսեն բոլոր այն «պռադվինուտի» տխմարները, ովքեր կասկածի տակ են դնում նահատակված տղերքի հերոսությունն, ու այս օրն «ամաչելու օր» են համարում։ 

Ես ուզում եմ, որ այս խոսքերը լսեն այն ազգադավ տականքները, ովքեր, տարվելով թուրքասեր մոլուցքով, բարեկամություն են փորձում հաստատել թշնամու հետ, տեղադրել եմ նրանց համար, ովքեր ցնդած հայացքով պնդում են, որ «առաջնագծի 18 տարեկան տղերքը չէին հասկանում՝ ինչ է կատարվում այդ օրերին», ես տեղադրում եմ այն տխմարների համար, որոնք երկու գրանտային կոպեկի համար պատրաստ են սելֆի անել թշնամու դրոշի տակ...

Եվ ի վերջո, այս ձայնագրությունը տեղադրում եմ մեզ համար ևս, որ որքան էլ ցավի մեր սիրտը, միևնույնն է, հիշենք, թե ինչ գնով է մեզ փոխանցվել այսօրվա օրը։

Աստված հոգիներդ լուսավորի, հերոս տղերք...

ՀԳ. Եվ միանշանակ, դիրքը հանձնողի մերը...

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել