Առաջին հայացքից է թվում, որ Արցախի հարցով ընթացող բանակցություններում ինչ-որ գաղտնիքներ կան, իրականում ամեն ինչ բավականին թափանցիկ է, և թափանցիկությունն ապահովում է ադրբեջանական կողմը:
Ալիևը և իրենց արտգործնախարարն իրենց դիրքորոշումը պաշտոնական հայտարարությունների միջոցով հստակ նշում են:
Այդ հայտարարություններով տեղեկացնում են միջազգային հանրությանն ու Հայաստանի կառավարությանն իրենց պաշտոնական դիրքորոշման մասին: Դրանք են.
- Արցախը կարող է ստանալ բարձր կարգավիճակ միայն Ադրբեջանի կազմում,
- Հայաստանը կոմունիկացիոն շրջափակումից դուրս կբերեն, ըստ երևույթին, նկատի ունեն Բաքու-Կարս երկաթուղուց օգտվելը, միաժամանակ Թուրքիայի հետ սահմանի բացումը, իսկ հետագայում՝ թուրքական նավահանգիստներից օգտվելը,
- ըստ երևույթին, տարածքները զիջելու դիմաց նաև որոշակի ֆինանսական կոմպենսացիա կտրամադրեն:
Սրանք են Ադրբեջանի պայմանները, նաև ադրբեջանցիների վերադարձն Արցախ:
Ադրբեջանը բաց խաղաքարտերով է խաղում և հրապարակայնորեն ու հստակ նշում է բանակցությունների իր օրակարգը:
Հայաստանի պահով ունենք Մնացականյանի հայտարարությունն Արցախի բնակչության անվտանգության մասին, այսինքն՝ անկախության նախապայմանն իջեցվում է անվտանգության աստիճանի, նաև Նիկոլ Փաշինյանի խոսքերն այն մասին, որ Արցախի բնակչությունն է որոշելու իր ճակատագիրը, այսինքն` Արցախի ինքնորոշման հանրաքվեն արդեն հաշվի չի առնվում և ակնկալվում է նախկինից տարբերվող նոր որոշում: Մյուս կողմից՝ հետագայում Ադրբեջանի հետ բանակցություններում իր համար խուսանավելու հնարավորություն է փորձում ստեղծել:
Նաև ունենք Լավրովի խոսքերը, որ Հայաստանը պետք է լուրջ վերաբերվի Ադրբեջանի առաջարկներին:
Ունենք նաև ԱՄՆ նախկին դեսպանի վերջին խոսքը, որ տարածքները պետք է զիջվեն, ինչպես նաև Բելթոնի հարցը Փաշինյանին, թե որն է նրա հաջողության գաղտնիքը, որին վերջինս չի պատասխանել:
Այս պահին սա է մեր ունեցած տեղեկությունները, մնացած հարցերին պետք է Նիկոլ Փաշինյանը պատասխանի ոչ թե լայվերի, այլ մամլո ասուլիսի ժամանակ, երբ լրագրողները հնարավորություն կունենան իրեն հարցաքննելու:
