Aysor.am-ը գրում է.
Օրերս Հայաստանում էր վերջին տարիներին ԱՄՆ-ում բնակվող երգչուհի Էմմին: Երգչուհու՝ Հայաստան այցելության հիմնական պատճառը մայրիկի՝ ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ Նադեժդա Սարգսյանի ծննդյան օրն էր:
Aysor.am-ը Էմմիի հետ զրուցել է ոչ միայն Հայաստան այցելության, այլև՝ գործունեության, ընտանիքի, երկու փոքրիկների ու ամուսնու մասին:
Ես ինձ հաստատ չէի ների, եթե…
Թեկուզ մայրս շուրջ 4 ամիս է՝ ֆիզիկապես մեզ հետ չէ, բայց ես գիտեի, որ նրա ընկերները, մտերիմներն իր ծննդյան օրը հիշելու են: Ես ինձ հաստատ չէի ների, եթե ինքս այդ օրերին այստեղ չլինեի: Նաև, ես մայրիկիս երազանքներից մեկն իրականացրեցի: Ճիշտ է, սովորաբար իմ ծնողներն են իմ երազանքներն իրականացրել, բայց հիմա արդեն իմ հերթն է: Նույնիսկ, եթե չիրականացնեմ, ապա գոնե պարտավոր եմ պահպանել այն, ինչ իրենք ստեղծել են:
Նվերը՝ մայրիկի հիշատակին
Այս տարի մայրիկիս ծննդյան կապակցությամբ «Դո ռե մի» դպրոցի համար, որի ղեկավարն արդեն ես եմ, ԱՄՆ-ից վոկալի պրոֆեսիոնալ ուսուցիչ եմ հրավիրել: Մեր դպրոցում երեխաները ոչ միայն կսովորեն բեմական խոսք ու վոկալ, այլև կտիրապետեն երաժշտական տարբեր գործիքների: Տնային աշխատանքները միայնակ կատարելու հարցում դժվարություններ ունեցող երեխաների համար էլ ունենք դասապատրաստման ժամեր, որոնց ընթացքում ռուսերենի, անգլերենի և հայերենի հրաշալի մասնագետներ կպարապեն երեխաների հետ: Այսկերպ, մայրիկների հոգսը մի քիչ թեթևացրել ենք, երեխաներն էլ չեն մտածի, որ վոկալի դասերից հետո իրենց տնային աշխատանքները չեն հասցնելու: Ինչ վերաբերում է հեռվից դպրոցի կառավարմանը, ապա դա խնդիր չի: Այսօր աշխարհում մարդիկ հսկա ընկերություններ են կառավարում՝ գտնվելով այլ երկրներում: Ես էլ ունեմ իմ վստահելի մարդը մեր դպրոցում. գործադիր տնօրենն է, ով մայրիկիս դպրոցն անցած անձնավորություն է ու գիտի, թե մեր ընտանիքի համար «Դո ռե մի»-ն որքան կարևոր է: Ի դեպ, նա մորեղբորս աղջիկն է, ու ամեն ինչ կանի, որ իր հորաքրոջ ազգանունը բարձր պահի: Չէ՞ որ, ի տարբերություն ինձ, հենց ինքն է կրում մայրիկիս ազգանունը (ժպտում է՝ հեղ.):
Խաբում, ինչ-որ բան էի հորինում, որպեսզի տանից դուրս գան
Ծնողներս առհասարակ չեն սիրել իրենց ծնունդները մեծ նշել, իրենք իրենց նկատմամբ ավելի զուսպ են եղել, ի հակադրություն նրա, որ ինձ համար պատրաստ էին ամեն ինչի: Սովորաբար, ես եմ իրենց ծնունդները կազմակերպել, ու միշտ անակնկալներ եմ արել: Խաբում, ինչ-որ բան էի հորինում, որպեսզի տանից դուրս գան՝ հայտնվելով այնտեղ, որտեղ կազմակերպել եմ իրենց տոնը: Գուցե տարիների ընթացքում արդեն հասկացել էին, որ այդ օրերին անակնկալ եմ անելու, բայց միևնույն է՝ ամեն անգամ ուրախանում էին՝ ինչպես առաջին անգամ:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ։
