«Ես կարողանում եմ պաշտպանել ինձ». իրական կյանքում ինչպիսին է «Էլենի օրագրից» Մարիամը` Հասմիկ Խոջյանը

Tert.amLife-ը գրում է.

 

 

 

 

 

–Մինչև Թատերական ընդունվելը երկար տարիներ եղել եմ «Մետրո» թատրոնում, էդտեղից էլ  ուղղորդվել եմ դեպի դերասանական կյանք։ Շատ փոքր տարիքից, երբ հասակակիցներս բակում խաղում էին, ես գնում էի երգի, պարի, գեղասահքի, երաժշտական դպրոց, հաղորդավարական դասընթացների` գերզբաղված գրաֆիկ ունեի։ Ես ինչ ճանապարհ էլ ընտրեի, արվեստի մեջ էր լինելու, որովհետև այդպես էի մեծացել։ Մի անգամ էլ գնացի «Մետրո» թատրոն, որտեղից այլևս չկարողացա կտրվել։ Խաղում էի ներկայացումներում, իսկ դա ուղղակի «հիվանդություն» է։ Թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Սոնա Մարտիրոսյանը շատ մեծ  նշանակություն ունեցավ հետագայում այս մասնագիտությունն ընտրելուս համար։ Թատերական գնալս ինքնըստինքյան ստացվեց, այլ ելք, կարծես, չկար։

 

 

–Ես ոչ մի սերիալում չէի նկարահանվում, որովհետև ինձ նյարդայնացնում էր, երբ տեսնում էի, որ դերասանն ինքն իրեն է խաղում էկրանին։ Սերիալում ավելի դժվար է կերպար ներկայացնելը, քան թատրոնում։ Մարիամի կերպարն ինձ շատ ոգևորեց ու մինչև հիմա նույն ոգևորությամբ եմ խաղում, քանի որ ամբողջությամբ ստեղծված կերպար է, բացարձակ կապ չունի ինձ հետ, հատկապես, արտաքին նշաններով՝ հագուկապով, սանրվածքով։

 

Ես ավարտել եմ Ռաֆայել Քոթանջյանի կուրսը։ Իմ դասախոսներից ինձ վրա մեծ ազդեցություն է ունեցել Լալա Մնացականյանը, ով մինչև հիմա օգնում է ինձ իր խորհուրդներով։ Երբ ընդունվեցի, ռեկտորը Արմեն Մազմանյանն էր։ Նա արգելում էր  նկարահանվել։ Ինձ մոտ մնացել էր նստվածքը, որ ուսանողը սովորելու շատ բան ունի։ Կարծում եմ` դերասանն առաջնային պետք է կայանա  թատրոնում ներկայացումներ խաղալով, հետո միայն սերիալում։

 

 

 

–Կայանալու տեղ դեռևս շատ կա։ Հիմնականում ներգրավված եմ եղել ուսանողական ներկայացումներում։

 

 

–Բարդ է պահել կերպարի օրգանիկան, ինչն առաջնային է սերիալի համար։ Ամեն անգամ մտածում ես` ինչ կհագներ, ինչ սանրվածք կընտրեր, ինչպես կխոսեր այդ աղջիկը։ Ամենօրյա աշխատանք է պահանջում, եթե մի օր չաշխատես, կերպարդ կկորի, սակայն ինձ համար դա ավելի հաճելի է։

Ամբողջական հոդվածը կարցող եք կարդալ այստեղ