Այնուամենայնիվ, պատմությունը սերունդների հերթափոխ է: Ցանկացած սերունդ ունի հնարավորություն անցնել աննկատ կամ փոխել պատմության ընթացքը:
Մեզանից շատերը երբեմն համակերպվում են զարգացման իներցիոն ընթացքի հետ և ավարտված են համարում իրենց առաքելությունը՝ չստանձնելով որևէ դերակատարություն:
Հանդիսատեսի նրանց կարգավիճակը ինքնաբավության զգացողությունից զատ, երբեմն անտարբերության շղարշ է սերմանում շրջապատի նկատմամբ…
Այլ է դերակատարների հարցը: Նրանք փորձում են, ձգտում են դառնալ քաղաքական սերնդափոխության դրոշակակիր՝ պատմության մեջ սեփական հետագիծ թողնելու համար՝ հույսով, որ նախորդների արածից մի գլուխ բարձր կլինի իրենց վաստակը, որ հայրենիքը լինի ավելի լավը, քան կա, որ, այնուամենայնիվ, պատմության ընթացքը նույնը չլինի, հոգնեցուցիչ չլինի, անապագա վերջաբան չունենա…
Մնում է, որ դերակատարները հայտնվեն ճիշտ տեղում ու ամենակարևորը՝ ճիշտ ժամին…
