«Այսօր ես նորից որպես մարգարե հանդես կգամ: Եթե Եվրոպայում և Եվոպայից դուրս գտնվող միջազգային ջհուդական ֆինանսիստները ևս մեկ անգամ հաջողեն, ազգերին իրար դեմ հանելով, համաշխարհային պատերազմ հրահրել, դա կբերի, ոչ թե մոլորակի բոլշևիզացիային և ջհուդականության հաղթանակին, այլ կբերի այդ տեսակի բնաջնջմանը Եվրոպայում». 1941 թվի հունվարի 30-ին Հիտլերը սա ասել է իր՝ Ռեյխստագին ուղղված ելույթում:
Համաշխարհային պատերազմ նորից հրահրվեց, համաշխարհային բոլշևիզացիա իրոք տեղի չունեցավ, հրեաների թիվն էլ Եվրոպայում էականորեն կրճատվեց, թեպետ իհարկե բնաջնջմանը մոտ էլ չէր: Մարգարեությունը մի կողմ դնենք: Հետաքրքիր է, առաջին համաշխարայինի խայտառակ պարտությունից կատաղած Հիտլերի օգտագործած «նորից» բառը` ակնարկելով երկու Ռոտշիլդ եղբայրների՝ Մաքսիմիլիյանի և Վոլտերի մասին:
Մեկը Գերմանական կայսրության ամենահարուստ մարդն էր ու Ալեքսանդր Պարվուսի (aka Իսրայել Գելֆանդ) միջոցով ֆինանսավորում էր ՝ երկու կայսրություն քանդած բոլշևիկ և երիտթուրք հրեաներին ու, առաջին համաշխարհայինը սկսած, ՄլադԲոսնիացիքին (ԵրիտԲոսնիա): Մյուսն էլ նույն ժամանակահատվածում հեղինակեց հայտնի Բալֆուրի դեկլարացիան ու Բրիտանական կառավարությանը ստորագրել տվեց՝ ԱՄՆ-ին պատերազմի մեջ ներքաշելու դիմաց: Դեկլարացիան հավաստիացնում էր անձամբ Ռոտշիլդին, որ Պաղեստինում Իսրայել է ստեղծվելու: Ստորագրելուց մեկ տարի և 9 օր հետո պատերազմն ավարտվեց նույնքա անհասկանալի, որքան սկսվել էր:
Այս և բազմաթիվ այլ փաստերի հետևանքով Հիտլերն ամեն ինչ արեց այդ ընտանիքին ունեզրկելու համար, բանտարկեց միակ եղբորը՝ Լուի Նատանիելին, ով չէր հասցրել փախչել Ավստրիայից ու ազատ արձակեց պատմության մեջ ամենա մեծ փրկագնի՝ 21 միլիոնի դիմաց: Սակայն դա, ոչ Հիտլերին փրկեց, ոչ էլ պաղեստինցիքին: ԱՄՆ փոխնախագահ, 67% քվե ունեցող, սոցիալիստ Հենրի Վոլասին գեշ ձևի գցելուց ու 2% քվե ունեցող թյուրիմացություն Թրումանին նախագահ դարձնելուց հետո, ստեղծվեց Իսրայել պետությունը:
Հ.Գ. իմիջիայլոց Առաջին Համաշխարհայինն էլ էր ահաբեկչությամբ սկսվել: Ահաբեկիչները և իրենց պարագլուխ Գավրիլո Պրինցիպը ԵրիտԲոսնիա շարժման անդամ էին: Հերոս տղերք էին: Հայրենասեր: Ոչմիթիզական:
