Newmag.am-ը գրում է.
Ռուսաստանի ամենառեյտինգային հաղորդման հեղինակ, ռուսական հեռուստաաշխարհի կարևորագույն իդեոլոգ, ռուսական մեծապետական գաղափարախոսության N1 պրոպագանդիստ, հայտնի հեռուստառադիոմեկնաբան Վլադիմիր Սոլովյովն օրերս Երեւանում խիստ քննադատության ենթարկեց Ռուսաստանում Հայաստանի դեսպանին: Հայերի, Հայաստանի ու Արցախի հանդեպ բացառիկ դրական տրամադրված, Հայոց ցեղասպանության, հայոց պատմության, հայկական մշակույթի հանդեպ մշտապես խիստ ընդգծված հարգանքով ու բարյացակամությամբ արտահայտվելու համար Սոլովյովը վաղուց Ալիևի և ադրբեջանցիների աչքի փուշն է դարձել:
Ի պատասխան, Սոլովյովը երբեք էքսպերտի կարգավիճակով հյուր չի կանչում որևէ ադրբեջանցի գործչի, մինչդեռ իր հաղորդումներում սուպերէքսպերտի կարգավիճակով մշտապես ակտիվորեն ներկա են «Մոսֆիլմ» կինոկոնցեռնի գլխավոր տնօրեն, ռեժիսոր, սցենարիստ, պրոդյուսեր Կարեն Շահնազարովը, ՌԴ քաղաքական գործիչ, Մերձավոր Արևելքի և Կենտրոնական Ասիայի հետազոտությունների կենտրոնի տնօրեն, Պետդումայի 5-րդ գումարման պատգամավոր, պաշտոնաթող գնդապետ Սեմյոն Բաղդասարովը, խորհրդային և ռուսական քաղաքական գործիչ, քաղաքագետ, «Ժամանակի էությունը» շարժման լիդեր, Россия հեռուստաալիքի եթերում մինչև 2012թ. «Պատմական պրոցես» քաղաքական թոք-շոուն վարած, թատերական ռեժիսոր Սերգեյ Կուրղինյանը, որոնց հայտնած յուրաքանչյուր միտք արժանանում է Սոլովյովի հաղորդման հանդիսատեսի բուռն ծափահարություններին:
Սոլվոյովը Երևանում հայտարարեց, որ ՀՀ դեսպանին ոչ ոք չի ճանաչում՝ ոչ ՌԴ-ում, ոչ էլ ՀՀ-ում: Ադրբեջանի դեսպան Բյուլբյուլօղլիին բոլորը ճանաչում են, այս մեկին՝ ոչ: Նա ասաց, որ Ապրիլյան պատերազմի օրերին դեսպանը տոտալ անգործության էր մատնված և ոչինչ չարեց Հայաստանի տեսակետը ռուսական լսարաններին հասցնելու համար: Սոլովյովի այս հայտարարությանը չհավատալու հիմքեր չկան, քանի որ հայկական մամուլն էլ այդ օրերին տարակուսում էր, թե Ռուսաստանի հայությունն ինչու որևէ ձայն չի հանում: Ի պատասխան Սոլովյովի սթափ գնահատականի, ՌԴ-ում ՀՀ դեսպանը (պարզվեց՝ Օլեգ Եսայանն էր) իր պաշտոնավարման նախավերջին օրը մի կայքի հարցմանն ի պատասխան քրթմնջաց, թե մեկ տարի շարունակ դիվանագիտորեն անուշադրության է մատնել Սոլովյովի քննադատությունը. Եսայանի ձևակերպմամբ՝ «նպատակային մենախոսությունը»:
Ի՞նչ է ակնարկում՝ ՌԴ N1 հեռուստադեմքից փիս նեղացած Եսայանը: Ինչո՞ւ է նա Սոլովյովի քննադատությունը որակում «նպատակային», ընդհանրապես ի՞նչ ասել է՝ «նպատակային», ինչո՞ւ դեսպանը չի համարձակվել այդ 1 տարում Սոլովյովի այսպես ասած՝ «մենախոսությունը» վերածել կոնստրուկտիվ երկխոսության (հրապարակային կամ ընկերական): Եվ ի՞նչ կարող էր անել Հայաստանի դեսպանը՝ Ապրիլյան պատերազմի օրերին: Իրականում՝ ոչինչ:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
