Եթե, անգամ, մարտական գործողությունները չեն շարունակվելու, ապա սա լավ դաս է մեզ բոլորիս՝ վերջնականապես հասկանալու, որ ադրբեջանցիները մեր հետ կատակ չեն անում ու չի կարելի մատների արանքով նայել ոչ նրանց հոխորտանքներին, ոչ սպառազինմանը, ոչ էլ Արցախ ներխուժելու նրանց կամքին...Ու չի կարելի այդքան շատ խոսել խաղաղությունից, չի կարելի տեղի-անտեղի տարբեր մակադրակներով խոսել, թե 21-րդ դարում ոչ մեկ պատերազմ չի հանդուրժի, չի կարելի տուրք տալ անհասկանալի տեսություններին՝ «դեմոկրատիաները չեն պատերազմում», «հակամարտությունը ռազմական լուծում չունի» և այլն...
Ինչպես առաջներում, այնպես էլ հիմա՝ թուրքը մորթում է այնքան, ինչքան կարողանում է: Բաքու, Սումգայիթ, Մարաղա... Ինչքան կարողացել են, այնքան մորթել են: Թալիշում հաշված ժամեր մնացին, կարողացան ծերունիներ գտնել, սպանել ու ականջները կտրել... Քաղաքակրթությունները խիստ պահպանողական երևույթներ են, դրանց արժեքային համակարգի հիմնարար բաղադրիչները փոփոխության ենթակա չեն: Միջին Ասիայից Կովկաս ներթափանցած քոչվոր օղուզների սերունդները ոնց մարդակեր կային, այնպես էլ մնացել են ու մնալու են: Կարդացեք իրենց էպոսը՝ Kitabi Dədə Qorqud ու կհասկանաք իրենք ով են: Սրանք միայն իրենցից ուժեղին են հարգում, թույլին՝ սպանում են ու գլուխը կտրում են...
Երևի թե 10 դարը բավարար է հասկանալու համար, որ սրանց հետ պայմանավորվել հնարավոր չէ: Կամ մենք կամ իրենք...
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/mihran.hakobyan.3/posts/10153760078158197?pnref=story.unseen-section
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
