Life.panorama.am-ը գրում է.
Life.panorama.am-ի զրուցակիցն է երգչուհի Աննա Դովլաթյանը, ով այս շրջանում առաջին անգամ հանդես է գալիս որպես դերասանուհի՝ ներկայանալով «Ուրիշի հոգին» հեռուստասերիալում:
-Աննա, այս շրջանում Ձեզ որպես դերասանուհի ենք տեսնում, նախ հետաքրքիր է իմանալ, թե որքանո՞վ եք ընկալել դերն ու որքանո՞վ են հաղթահարված դերասանական ոլորտում առաջին քայլերը:
- Նախ պետք է հատուկ շեշտեմ, որ ես ինձ դերասանուհի չեմ համարում: Այսօր ամեն ինչ շատ հեշտ է դարձել, մեկ անգամ հայտնվում ես էկրաններին եւ քեզ դերասանուհի են կոչում, բայց ես դրա հետ համաձայն չեմ, սա պարզապես փոքրիկ դեր էր, որը կատարեցի: Դերասանուհի դառնալու համար երկար ճանապարհ պետք է անցնել, դա իրական էմոցիա է, որը քո մեջ պետք է զգաս, բայց դա զգալու համար կրթություն ու տարիների փորձ է պետք: Ես շատ եմ աշխատում ինձ վրա, որպեսզի ակնհայտ չերեւա, որ այդ մասնագետը չեմ: Իհարկե, երգչուհի լինելով ինչ-որ տեղ նաեւ դերասանական խաղ ես ցույց տալիս, բայց դա նույն բանը չէ: Պետք է նկատեմ, որ առաջարկը ստանալիս, երկար եմ մտածել ու դժվարությամբ եմ համաձայնվել նկարահանվել «Ուրիշի հոգին» հեռուստասերիալում, բայց երբ որեւէ տեղ կարդում եմ դերասանուհի Աննա Դովլաթյան, ինձ շատ վատ եմ զգում, դա ինձ համար մի փոքր ծիծաղելի է:
-Սովորաբար մասնագիտությամբ ոչ դերասանները, երբ սկսում են այս գործով զբաղվել, գայթակղվում են ոլորտով եւ հետագայում սկսում են խորանալ այդ մասնագիտության մեջ: Ձեզ հետ նման իրավիճակ չի՞ ստեղծվել:
- Ամենավտանգավորը երեւի առաջինն է, դրանից հետո կարելի է հասկանալ այն քո՞նն է, պետք է շարունակել, թե ոչ: Առաջին խաղից հետո հասկացա, որ ինձ համար հարմար առաջարկներից չեմ հրաժարվի: Երգչուհու համար դերասանությամբ զբաղվելը կարող է նաեւ օգտակար լինել, այսպես երգչուհին ավելի է մասնագիտանում տեսախցիկի հետ աշխատանքներում:
-Հարմար առաջարկ ասելով ի՞նչ նկատի ունեք:
- Ինձ համար շատ կարեւոր է տվյալ կերպարի տեսակը, բնավորությունը: Ես կհամաձայնեմ մարմնավորել միայն բարոյական կերպարի: Այս անգամ էլ ես առաջին հերթին հաշվի առա կերպարիս բնավորությունը:
-Ձեր նման մոտեցումը Ձեր իսկ տեսակի, թե Դավիթի ազդեցության հետեւանքն է:
- Ինձ համար մի սկզբունք ունեմ, երբեք չեմ մարմնավորի անբարոյականի, նաեւ չեմ նկարահանվի բաց տեսարաններում, եթե անգամ խաղալիս լինեմ Դավիթի հետ: Անկախ անձնականից՝ դա իմ որոշումն է: Եթե լիենի պորֆեսիոնալ դերասանուհի եւ չապրեի Հայաստանում, գուցե համաձայնվեի, բայց այս կարգավիճակում՝ երբեք: Մեր քաղաքը շատ փոքր է եւ գուցե իրենց էլ մեղադրելու չէ, որ կերպարով են ընդունում դերասաններին, չէ որ ոչ բոլորն են պրոֆեսիոնալ մոտենում այդ հարցին: Հենց այդ ամենից ելնելով՝ կարող եմ մարմնավորել բացասական, կոմիկական, բայց ոչ անբարոյական կերպարի: Այս պատճառներից ելնելով էլ կարող եմ ասել, որ ես դերասանուհի չեմ, որովհետեւ դերասանուհին յուրաքանչյուր դեր պետք է կատարի:
