Հայկական հարսանիքը ապագա ու ներկա խնամիների պայքարի սկիզբն է հանդիսանում: Դրա միակ մեղավորն էլ մենք ենք՝ սա աղջկա կողմի սեղաններն են, սա՝ տղու:
Հարսանիքի ընթացքը ազդարարվում է ավանդական, արդեն դասական դարձաձ խոսքերով, պարելու հերթականությունը որոշված է պապենական կարգով ուտեստների բազմազանությունը միշտ նույնն է: Կոնյակի առկայությունը պարտադիր, որը խմում են օղու նման, մեկ շնչով ու մի քանի անգամ, ամենակարևորը օղու բաժակով, կոնյակի բաժակ ուզողին անվանում են թիթիզ:
Ամենակարևոր կենացն էլ, ինչ էլ ասենք իրանց մասին ենք ասելու, դե գնաց: Ֆիզռուկ լից. ողջ առողջ: Հասրսանիքի կեսից մի կենացը տևում ա 40 րոպե, որովհետև նույն բանը մի 15 անգամ մի կենացի մեջ ասվում ա: Շատ չես խմում, նեղվում են, շատ ես խմում էլի նեղվում են:
Մի քիչ, որ փոփոխենք հարսանիքն ու իրա ընթացքը, կդառնանաս և՛ աղջկա և՛ տղու կողմի բարեկամների աչքի գրողը:
Վերջում էլ չմոռանանք... Խորովածը շատ լավ բան է, բայց, եթե քավորը դու չես:Ճ
