Ինձ համար ամենաեղկելի բանն այն է, որ ձեզ հայտնի մարդիկ փորձում են Մարտի 1-ի զոհերի ծնողներին տրամադրել իմ դեմ՝ նրանց հավատացնելով, որ ես, օրինակ, Մարտի 1-ի հարցը չեմ բարձրացնում:
Սա այն դեպքում, երբ ընդամենը մի քանի օր առաջ ԱԺ օրակարգ էի փորձում մտցնել մի նախագիծ, որի առաջին կետում որպես Սերժ Սարգսյանին պաշտոնանկ անելու թիվ 1 հիմք նշվում է Մարտի 1-ի ոճրագործությունը, սպանությունների կոծկումը, որին դեմ արտահայտվեցին Հայ ազգային կոնգրեսի պատգամավորները:
Հայ ազգային կոնգրես կուսակցության ղեկավարները, որ մարտիմեկյան ոճրագործների հետ մեղրամիս էին ապրում, մարդասպաններին ինդուլգենցիաներ բաժանում, որոշել են իրենց կենսագրությունը մոռացության մատնել՝ Մարտի 1-ի մասին հանկարծ վերհիշելո՞վ:
Գլուխ եմ խոնարհում Մարտի 1-ի զոհերի, նրանց ծնողների ու զավակների առաջ: Գլուխ եմ խոնարհում Վաչագան Ֆարմանյանի և նրա զոհված որդու առաջ:
Կարծում եմ՝ ճիշտ չէ հաշվարկի մեջ մտնելը, թե ում գերեզմանում քանի անգամ եմ եղել: Բայց եթե սա է չափանիշը, թող պարոն Ֆարմանյանն ասի՝ իր որդու կամ Մարտի 1-ի որևէ զոհի գերեզմանում քանի՞ անգամ է եղել ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը:
Նախորդ Մարտի 1-ից հետո ունեցած ելույթներում, հոդվածներում, հարցազրույցներում քանի՞ անգամ է Մարտի 1-ի մասին հիշել Լևոն Տեր-Պետրոսյանը:
Հարկ եմ համարում նաև ընդգծել՝ Հայ ազգային կոնգրեսի և անձամբ նրա ղեկավարի կողմից կազմակերպվող բերիական ոճի այս հարձակումներն ընդամենը կարեկցանք են առաջացնում՝ ուրիշների ետևում թաքնվելու շարունակական և երկչոտ գործելակերպի կապակցությամբ:
