Այդ ձևական, փքված դեմքերով, ճոռոմ-ճոռոմ ելույթներով, դատարկ աչքերով դեմքերը տենալուց Աստված պահեց մեզ բոլորիս:
Մենք էինք ու մեր վիշտը:

Ու երեկ Ազատության հրապարակում ցրտից դողացող եկեղեցիական խմբի աղջիկների երգած շարականները հազար անգամ հոգեհարազատ էին ինձ, քան պետական սուգի հազար անգամ քշած կասետները:

Ու այսքան ժամանակ ինչ մոմերը վառվում էին, մի հատ քամի էլ չփչեց: Եվ ճիշտն էլ երևի դա էր: Անկեղծ: Շիտակ: Մաքուր:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել