Նոյեմբերին երբ Բեռլինում էի, մեր հյուպատոսին հարցրեցի Վ.Հովհաննիսյանի մասին, խնդրեցի փոխանցել բարևներս՝ հուսալով որ միայն լավն եմ լսելու ու լավ եմ տեսնելու.... ցավոք նա գնաց, մարդ, ով ինձ հիացնում էր, եզակի ինտելեկտ, խորը էություն, անսպառ սեր դեպի հայրենիքը, անկրկնելի խարիզմա... Հպարտ եմ, որ առիթ եմ ունեցել ճանաչել նրան, խոսել, լսել... Հանգչեք խաղաղությամբ պարոն Հովհաննիսյան... Ձեր տեղը հայ իրականության մեջ դատարկ կմնա դեռ շատ երկար..

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել