Ճապոնիայում՝ մայրաքաղաքից ոչ հեռու, ապրում էր մի ծեր սամուրայ:
Մի անգամ, երբ նա պարապում էր իր աշակերտների հետ, նրան է մոտենում մի երիտասարդ ռազմիկ, ով հայտնի էր իր դաժանությամբ և կոպտությամբ: Նրա սիրելի հնարքը սադրանքն էր. նա հունից հանում էր հակառակորդին, և երբ վերջինս ընդունում էր մարտահրավերը, իրար հետևից սխալներ էր գործում ու ի վերջո պարտվում:
Երիտասարդ ռազմիկը սկսում է վիրավորել ծերունուն, քարեր նետել նրա վրա, անպատվում ամենավերջին բառերով: Բայց ծերունին անդրդվելի էր և շարունակում էր պարապմունքը:
Արդյունքում, օրվա վերջին հոգնած և բորբոքված երիտասարդը հեռանում է:
Ծերունու անտարբերությունից զարմացած աշակերտները հարցնում են նրան.
—Ինչու՞ Դուք նրան մարտի չհրավիրեցիք: Մի՞թե վախեցաք պարտությունից:
Ծեր սամուրայը պատասխանում է.
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ