Lragir.am-ը գրում է
Սկսած 1995 թվականի կեղծված պառլամենտական ընտրություններից, իշխանություն փոխելու գործին ենք: Իշխանափոխությունը երբեք չի հաջողվել, բայց և ամեն անգամ ոգևորված, բացարձակապես նույն ձևով ու մեթոդականով, մի նոր ուժի hետևից ենք գնացել՝ հուսալով, որ այս անգամ մի գուցե ստացվի: Բայց և զարմանալիորեն, երբեք նախապես նրանից հաշիվ չենք պահանջել, թե ոնց ես «իշխանափոխվելու»:
Հիմա էլ կանգնած ենք Նախախորհրդարանի ծրագրած՝ ապրիլի 24-ին սպասվող իշխանափոխության շեմին: Հայերեն ասած՝ «չուզողը ես լինեմ», երկու ձեռքով կողմ եմ, բայց ինչպե՞ս:
Վերջին 18 տարում իշխանափոխության ձախողումը բազմիցս է կրկնվել, ու նաև դրա արդյունքում է, որ պետականությունը գահավիժում է:
Վերջին անգամ, նման խաղ տեղի ունեցավ նախագահական ընտրությունների ժամանակ: Հասունանում էր բոյկոտը, բայց կատարվեց Չեռնոմիրդինի ասած՝ «ինչպես միշտը»:
Օրինակ, ես էլ հոդվածներով, հրապարակավ, շատերի պես բոյկոտն էի քարոզում, ու մեկ էլ անձնական պահանջով դիմեց Անդրիաս Ղուկասյանը, թե՝ դու քո բոյկոտի կոշտ քարոզով կոնկրետ ինձ ես խանգարում: Ես պետք է առաջադրվեմ, դա էլ իմ քաղաքացիական իրավունքն է, և ես պետք է օգտագործեմ այդ շանսը:
Իհարկե, չափի խախտում կար այդ պահանջի մեջ, բայց և Անդրիասը
համակրելի, խելոք երիտասարդ է, և ես զիջեցի, ձայնս կտրեցի՝ մտածելով, որ մի գուցե ինքը մի այլ բան է ծրագրավորում ու այլ բան գիտի, որը ես չգիտեմ:
Ընտրությունները կեղծվեցին՝ ոնց սպասվում էր: Հացադուլները չօգնեցին, աղոթքն էլ գնաց պատմության գիրկը: Թեկնածուները պարտվեցին, չնայած հաջողությամբ իրացրեցին իրենց «քաղաքացիական իրավունքները»:
Արդյունքում ունենք ժողովրդավարական «լուրջ մրցակցության» պայմաններում «ընտրված լեգիտիմ նախագահ», որի համար ես զիջել էի իմ քաղաքացիական իրավունքները հօգուտ անորոշի: Մարդիկ ամբողջ երկրով մեկ զիջել էին հարցադրելու իրենց քաղաքացիական իրավունքները, հավատալով մարդկայինին: Հույսերով լի գնացել էին ընտրությունների ու ավելորդ անգամ անարգվել:
Հիմա էլ կանգնած ենք Նախախորհրդարանի ծրագրած՝ ապրիլի 24-ին սպասվող իշխանափոխության շեմին: Հայերեն ասած՝ «չուզողը ես լինեմ», երկու ձեռքով կողմ եմ, բայց ինչպե՞ս:
Վերջին 18 տարում իշխանափոխության ձախողումը բազմիցս է կրկնվել, ու նաև դրա արդյունքում է, որ պետականությունը գահավիժում է:
Վերջին անգամ, նման խաղ տեղի ունեցավ նախագահական ընտրությունների ժամանակ: Հասունանում էր բոյկոտը, բայց կատարվեց Չեռնոմիրդինի ասած՝ «ինչպես միշտը»:
Օրինակ, ես էլ հոդվածներով, հրապարակավ, շատերի պես բոյկոտն էի քարոզում, ու մեկ էլ անձնական պահանջով դիմեց Անդրիաս Ղուկասյանը, թե՝ դու քո բոյկոտի կոշտ քարոզով կոնկրետ ինձ ես խանգարում: Ես պետք է առաջադրվեմ, դա էլ իմ քաղաքացիական իրավունքն է, և ես պետք է օգտագործեմ այդ շանսը:
Իհարկե, չափի խախտում կար այդ պահանջի մեջ, բայց և Անդրիասը
համակրելի, խելոք երիտասարդ է, և ես զիջեցի, ձայնս կտրեցի՝ մտածելով, որ մի գուցե ինքը մի այլ բան է ծրագրավորում ու այլ բան գիտի, որը ես չգիտեմ:
Ընտրությունները կեղծվեցին՝ ոնց սպասվում էր: Հացադուլները չօգնեցին, աղոթքն էլ գնաց պատմության գիրկը: Թեկնածուները պարտվեցին, չնայած հաջողությամբ իրացրեցին իրենց «քաղաքացիական իրավունքները»:
Արդյունքում ունենք ժողովրդավարական «լուրջ մրցակցության» պայմաններում «ընտրված լեգիտիմ նախագահ», որի համար ես զիջել էի իմ քաղաքացիական իրավունքները հօգուտ անորոշի: Մարդիկ ամբողջ երկրով մեկ զիջել էին հարցադրելու իրենց քաղաքացիական իրավունքները, հավատալով մարդկայինին: Հույսերով լի գնացել էին ընտրությունների ու ավելորդ անգամ անարգվել:
Սա անժխտելի վավերագրությունն է:
Իսկ ո՞րն է եզրակացության արժանի արդյունքը:
Ընդդիմադիր թեկնածուները, շահարկելով մարդկանց վերջին հույսերն ու հավատը, լռեցնելով ընդդիմախոսներին՝ մեկին խաթրով, մյուսին լուսանցքում թողնելով, մյուսին աճպարարությամբ, շեղել են բոյկոտի ու մասնակցության բալանսը, լեգիտիմի տեսք են հաղորդել ընտրություններին ու նորից, հերթական անգամ, իրացվել է անհուսալի թվացող՝ իշխանականի վերընտրությունը:
Ընդդիմադիր թեկնածուները, շահարկելով մարդկանց վերջին հույսերն ու հավատը, լռեցնելով ընդդիմախոսներին՝ մեկին խաթրով, մյուսին լուսանցքում թողնելով, մյուսին աճպարարությամբ, շեղել են բոյկոտի ու մասնակցության բալանսը, լեգիտիմի տեսք են հաղորդել ընտրություններին ու նորից, հերթական անգամ, իրացվել է անհուսալի թվացող՝ իշխանականի վերընտրությունը:
Շարունակությունն՝ այստեղ
Նյութի աղբյուր՝ http://www.lragir.am/index/arm/0/comments/view/107663
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել



