Armlur.am-ը գրում է․
Սերիալներից ու գեղարվեստական ֆիլմերից հայտնի, «Գոյ» թատրոնի դերասանուհի Աննա Հարությունյանը, ով «Դեկորներ» ներկայացման շրջանակներում «դաժանորեն» կառավարում է տղամարդկանց՝ ցույց տալով նրանց իրական տեղը եւ ապացուցելով, որ աշխարհը ոչ թե տղամարդկանցն է, այլ կանանցը, հոգու խորքում համաձայն է իր կերտած կերպարի հետ:
-Աննա՛, տեւական ժամանակ է՝ սերիալներում չեք երեւում. հարմար առաջարկ չկա՞, թե՞ պարզապես հոգնել եք օճառային «օպերաներից»:
-Բանն էլ հենց այն է, որ սերիալներում երեւալը եւ դրանցում խաղալը բոլորովին տարբեր հասկացություններ են: Ես գերադասում եմ խաղալը եւ սպասում եմ հրաշալի առիթի: Ստացվող առաջարկները չեն բավարարում ո՛չ ֆինանսական, ո՛չ էլ, հատկապես, ստեղծագործական առումով:
-«Շքամուտք» ֆիլմում, որտեղ խաղում եք նաեւ Դուք, ներկայացվում են մեկ շքամուտքի դռների ետեւում ապրող հերոսների կյանքի դժվարությունները, մարդկային փոխհարաբերությունները, սոցիալական խնդիրները. արդյո՞ք այսօր չի վերացել իրար ցավ կիսելու, մեկ շքամուտքում իրարով ապրելու կենսաձեւը:
-Այո՛, ֆիլմում մեծ տեղ ունեն սրտացավությունը, կարեկցանքը…Լավատես լինելով՝ ասեմ, որ ո՛չ մեկը, ո՛չ մյուսը մարդկանց շրջանում չի կորել, պարզապես ժամանակավորապես տեղում չէ:
-Որպես մագիստրոս՝ Ձեր կրթությունը շարունակել եք արվեստաբանության բաժնում. կերպարվեստը Ձեզ համար հոբբի՞ է, թե՞ մասնագիտություն:
-Բարեբախտաբար փոքրուց ծանոթ եմ եղել այնպիսի արվեստագետների, ինչպիսիք են Ռոդենը, Վան Գոգը, Սարյանը եւ այլք: 14 տարեկանից հետաքրքրվել եմ կերպարվեստով: Այս մասնագիտության շնորհիվ սկսեցի նոր մոտեցում ցուցաբերել դերասանությանը՝ կերպարվեստի տված պատկերավոր ընկալման միջոցով:
-Մի ժամանակ պատրաստվում էիք Ձեր բիզնեսը հիմնել, նիհարեցման սրահ բացել. ստացվե՞ց, էլի հետաքրքրվա՞ծ եք այդ գործով:
-Իմ փոքրիկ բիզնես-գործունեությունն այժմ դադարի փուլում է, սակայն շուտով այն նոր կյանք կստանա: Գեղեցիկ, ինքնավստահ ու երջանիկ լինելու համար պետք է, որ կանայք ունենան նաեւ սլացիկ մարմին:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ