Մի անգամ, մի հարուստ ընտանիքի հայր, որոշեց իր փոքրիկ տղային իր հետ վերցնի գյուղ, որպեսզի ցույց տա, թե ինչքան աղքատ կարող են լինել մարդիկ: Նրանք մեկ օր և մեկ գիշեր անց կացրեցին ֆերմայում՝ հյուրընկալվելով մի աղքատ ընտանիքում: Երբ նրանք վերադարձան տուն, հայրը հարցրեց որդուն՝
- Քեզ դուր եկա՞վ ճանապարհորդությունը:
- Այն հիասքանչ էր Հայրիկ:
- Դու տեսա՞ր թե որքան աղքատ կարող են լինել մարդիկ,- հարցրեց հայրը:
- Այո:
- Եվ ի՞նչ սովորեցիր ու հասկացար Դու այս ամենից:
Որդին պատասխանեց՝
- Ես տեսա, որ մենք տանը շուն ունենք, իսկ նրանք չորս շուն: Մեր այգում լողավազան կա, իսկ նրանք ունեն ծովափ, որը ծայր չունի: մենք մեր այգին լամպերով ենք լուսավորում, իսկ նրանց լուսավորում են աստղերը: Մենք ներքնագավիթ ունենք, իսկ նրանք՝ մի ամբողջ հորիզոն:
Որդու այս պատասխանից հայրը պապանձվեց:
Իսկ որդին ավելացրեց՝
- Շնորհակալ եմ հայրիկ, որ ցույց տվեցիր ինձ, թե որքան հարուստ են այդ մարդիկ:
Այս ամենը կախված է նրանից, թե ինչ տեսանկյունով ենք նայում աշխարհին: Ունենալով սեր, ընկերներ, ընտանիք, առողջություն, լավ տրամադրություն և դրական վերաբերմունք կյանքի նկատմամբ, Դուք կստանաք ամեն ինչ:
Իսկ այ գնել վերը թվարկածներից որևե մեկը՝ անհնար է: կարելի է գնել ցանկացած մտածացին մատերիական բարիքներ, նույնիսկ ապագայի համար պաշարներ կուտակել, սակայն եթե Ձեր հոգին լցված չէ, ապա ԴՈՒՔ ՈՉԻՆՉ ՉՈՒՆԵՔ:
Մարտիրոս Սարյան "Դիմակով կինը" 1913
www.psyhelp.am և www.psyarmenia.com -ից
