Ինչու Հայաստանի հասարակությունը միշտ պարտվում է մի խումբ լավ կազմակերպված մարդկանց, որոնց շահերը հակասության մեջ են հանրային՝ այսինքն պետական շահերին: Որովհետև ի տարբերություն հանրությանը, այդ մարդկանց շահերը հստակ ձևակերպված են. նրանք պետք է յուրացնեն հանրային ռեսուրսները: Մյուս կարևոր գործոնն այն է, որ այդ մարդկանց խումբը կարողանում է կոնկրետ մեխանիզմների միջոցով միմյանց հետ պայմանավորվել, հետո մոբիլիզացվել և իրենց նպատակներին հասնելու համար իրականացնել կոնկրետ գործողություններ՝ այսինքն յուրացնել իշխանությունը:
Նույն պատճառներով՝ բայց հակառակ նշանով, Հայաստանի հանրությունը պարբերապար պարտվել է՝ չի հստակեցրել իր նպատակը, դրա շուրջը չի մոբիլիզացվել և դրանց հասնելու համար չի իրականացրել հստակ գործողություններ:
հետևությունը պետք է որ ակնհայտ լինի: Պետք է ձևավորել հանրային օկարարգ:
Մնացած քայլերը կբխեն այդ օրակարգից: Կարծես թե այս ամենը պարզ պետք է լինի բոլորի համար, սակայն մենք վերջին քսան տարում այս ուղղությամբ որևէ առաջընթաց չենք արձանագրել:
